Analogi ademetioniny 400-500 mg. Cena, recenzje

Ademetionina (400-500 mg) należy do tej kategorii leki chroniące wątrobę. Lek ma wiele analogów, tańszych, ale nie mniej skutecznych. Leki generyczne i oryginalne mogą być przyjmowane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Charakterystyka leku

Ademetionina 400-500 mg (analogi, których cena jest przedstawiona w asortymencie, są dostępne w wystarczających ilościach) to lek o działaniu hepatoprotekcyjnym. Postać dawkowania - tabletki i liofilizat. Lek charakteryzuje się działaniem przeciwdepresyjnym, przeciwutleniającym, neuroprotekcyjnym, hepatoprotekcyjnym, detoksykującym. W składzie postaci dawkowania znajduje się substancja o tej samej nazwie, która działa jako środek aktywny.

Ademetionina pochodzenia syntetycznego pomaga przywrócić stężenie koenzymu. Pod wpływem składnika procesy wytwarzania tej substancji ulegają przyspieszeniu. Lek charakteryzuje się lekkim działaniem antycholestatycznym. Przy systematycznym stosowaniu następuje przywrócenie tempa odpływu żółci.

Ademetionina zwiększa ruchliwość i poziom polaryzacji błony. Substancja odpowiada za przyspieszenie procesów oczyszczania przewodu pokarmowego. Lek może być przyjmowany z endogenną depresją nawracającą i nerwicową ze względu na zdolność ademetioniny do działania przeciwdepresyjnego.

Instrukcje użytkowania zalecają następujące wskazania:

• objawy odstawienia;
• cholestaza śródczaszkowa;
• encefalopatia;
• zapalenie dróg żółciowych;
• marskość wątroby;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• toksyczne i przewlekłe zapalenie wątroby, wywołane długotrwałym stosowaniem niektórych leków i napojów alkoholowych;
• tłuszczowe zwyrodnienie wątroby.

Ademetionina jest surowo zabroniona osobom cierpiącym na hiperhomocysteinemię i homocystynurię. Również wiek dzieci, okres rodzenia dziecka i karmienie piersią są uważane za bezwzględne przeciwwskazania do wizyty. Nie należy przyjmować leku u pacjentów nadwrażliwych.

Podstawowe instrukcje

Pojawienie się działań niepożądanych może wywołać niezgodność ze schematem dawkowania.

Najczęściej pacjenci skarżą się na następujące dolegliwości:

• hipertermia;
• słabość;
• dreszcze;
• obrzęk;
• obrzęk Quinckego;
• szok anafilaktyczny;
• suchość;
• swędzący;
• nadmierne pocenie;
• ból stawów;
• drgawki;
• parestezje;
• bół głowy;
• zawroty głowy;
• bębnica;
• zapalenie przełyku;
• biegunka;
• zgaga;
• napady nudności.

W sprzedaży można również znaleźć Ademetioninę w postaci liofilizatu. Tabletki należy przyjmować w całości, bez rozpuszczania w wodzie i żucia. Norma terapeutyczna nie przekracza 160 mg. Wskazane jest podzielenie go na kilka dawek. Proszek należy wcześniej rozpuścić w roztworze lizyny. Lek należy wstrzykiwać do żyły powoli, głównie strumieniem. Dopuszczalne jest również podawanie domięśniowe.

Analogi

Ademetionina 400-500 mg (analogi, których cena jest niższa, można kupić w aptece) - lek charakteryzujący się działaniem neuroprotekcyjnym.

Oryginalny lek ma kilka leków generycznych:

• Heparetta;
• wątrobowy;
• Samelix;
• Heptor;
• Silimar;
• sylibinina;
• Glutargina.

Analogi Ademetionine mogą różnić się od oryginału składem, wskazaniami do stosowania i przeciwwskazaniami.

Heparetta

Lek jest sprzedawany w postaci liofilizatu, na podstawie którego przygotowuje się roztwór do podawania domięśniowego i dożylnego. Substancją czynną, podobnie jak oryginalny lek, jest ademetionina. Elementy pomocnicze różnią się nieznacznie.

Rozpuszczalnik jest dołączony do liofilizatu. Ademetionina należy do grupy hepatoprotektorów. Oba leki mają łagodne działanie przeciwdepresyjne. Lek jest sprzedawany w postaci liofilizatu, na podstawie którego przygotowuje się roztwór do podawania domięśniowego i dożylnego. Substancją czynną, podobnie jak oryginalny lek, jest ademetionina. Elementy pomocnicze różnią się nieznacznie.

Rozpuszczalnik jest dołączony do liofilizatu. Ademetionina należy do grupy hepatoprotektorów. W przypadku obu leków, oryginału i analogu, charakterystyczny jest łagodny efekt przeciwdepresyjny. Leki mają właściwości neuroprotekcyjne, przeciwwłóknieniowe, antyoksydacyjne, regenerujące, detoksykujące.

Ademetionina, jako składnik aktywny obu leków, bierze udział w procesach metabolicznych na poziomie komórkowym. Substancja przywraca stężenie tauryny, cysteiny i glutaminy, jednocześnie obniżając poziom metioniny.

Liofilizat podaje się pozajelitowo. Oba leki charakteryzują się wysoką biodostępnością. Wiążą się z białkami krwi o 5-10%. Ademetionina jest w stanie przekroczyć barierę krew-mózg.

Aktywny składnik oryginalnego leku i jego analogu jest metabolizowany przez wątrobę. Metabolity opuszczają organizm wraz z moczem w prawie niezmienionej postaci. Ademetionina i Heparetta mają takie same wskazania do stosowania.

Leki są przepisywane na następujące patologie:

• encefalopatia alkoholowa;
• marskość;
• zapalenie dróg żółciowych;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego jest bezkamienne;
• uszkodzenie wątroby typu toksycznego (leki, wirusy, alkohol);
• przewlekłe zapalenie wątroby;
• zwyrodnienie tłuszczowe.

W przeciwieństwie do oryginalnego leku analog ma mniej przeciwwskazań. Lek nie jest przepisywany dzieciom poniżej 18 roku życia i pacjentom z nadwrażliwością. Ostrożne przyjęcie jest wymagane dla pacjentów w podeszłym wieku, osób z niewydolnością nerek, kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Liofilizat należy umieścić w rozpuszczalniku. Gotowy roztwór wstrzykuje się powoli dożylnie w strumieniu. Dawka terapeutyczna nie przekracza 12 mg/kg. Gotowy roztwór Ademetionine i Heparetta nie może być przechowywany.

Heptral

Ademetionina 400-500 mg (analogi, których ceny przedstawione poniżej w tekście mają działanie terapeutyczne podobne do oryginału) to lek o łagodnym działaniu przeciwdepresyjnym. Heptral jest uważany za strukturalny substytut leku. Lek jest sprzedawany w postaci tabletek, z których każda jest pokryta powłoką dojelitową. Skład oryginalnego leku i jego analogu jest taki sam. Ademetionina działa jako składnik aktywny.

Heptral należy do kategorii hepatoprotektorów. Lek pomaga przywrócić procesy metaboliczne w narządach przewodu pokarmowego. Heptral, podobnie jak lek oryginalny, wykazuje działanie neuroprotekcyjne, przeciwwłóknieniowe, przeciwutleniające, regenerujące, detoksykujące, antycholityczne i przeciwdepresyjne. Pod wpływem substancji aktywowane są procesy produkcji L-metioniny, tauryny, cysteiny i glutaminy.

W przeciwieństwie do oryginalnego leku, Heptral wiąże się z białkami krwi o 40-45%. Biodostępność analogu jest średnia. Działanie przeciwdepresyjne nie pojawia się od razu – zwykle efekt zauważalny jest po 6 dniach regularnego stosowania. Wskazane jest przyjmowanie tabletek na pusty żołądek. Postać dawkowania połyka się w całości, bez żucia lub uprzedniego rozpuszczenia w wodzie. Oryginał i jego odpowiednik mają w przybliżeniu takie same wskazania do stosowania.

Instrukcje wskazują następujące patologie:

• niewydolność wątroby;
• encefalopatia;
• marskość;
• zapalenie dróg żółciowych;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• naruszenia czynnościowej czynności narządu żółciowego spowodowane długotrwałym stosowaniem leków przeciwdepresyjnych, leków przeciwwirusowych, antybiotyków;
• przewlekłe ostre zapalenie wątroby;
• zwyrodnienie tłuszczowe.

Powodem przepisywania leków może być również zwiększone zmęczenie, wywołane długotrwałym pobytem w stresującej sytuacji. Heptral, podobnie jak ademetionina, nie powinien być przyjmowany przez osoby z chorobą afektywną dwubiegunową i nadwrażliwością. Wiek dzieci jest uważany za bezwzględne przeciwwskazanie do wyznaczenia oryginalnego leku i jego analogu.

Tabletki Heptral i Ademetionine należy przyjmować codziennie. Stawka dzienna nie powinna przekraczać 25 mg / kg. Oba leki są dobrze tolerowane przez pacjentów.

Możliwe skutki uboczne są opisane w instrukcjach:

• biegunka;
• mdłości;
• bół głowy;
• bezsenność;
• pomieszanie świadomości;
• zawroty głowy;
• skoki ciśnienia krwi.

Jeśli schemat dawkowania nie jest przestrzegany, pacjenci mogą skarżyć się na nudności, ciężkość i ból żołądka.

Samelix

Samelix można uznać za strukturalny analog ademetioniny. Do sprzedaży trafia w postaci liofilizatu. W zestawie znajduje się rozpuszczalnik. Aktywnym elementem jest ademetionina (nie więcej niż 400 mg).

Syntetyczny hepatoprotektor o wyraźnym działaniu neuroprotekcyjnym, przeciwutleniającym, przeciwdepresyjnym. Składnik bierze udział w metabolicznych procesach transaminacji, transsulfitacji i transmetylacji. Biodostępność leków waha się w granicach 92-93%. W znikomym stopniu wiążą się z białkami krwi. Samelix, podobnie jak oryginalny lek, może przekraczać barierę krew-mózg.

Substancja czynna znajduje się w ślinie i płynie mózgowo-rdzeniowym. Ademetionina obecna w leku Samelix i oryginalnym leku jest metabolizowana przez wątrobę. Okres półtrwania waha się od 5-7 godzin. Analog strukturalny ma takie same wskazania do stosowania jak ademetionina.

Wskazane jest stosowanie leku, gdy:

• encefalopatia;
• marskość;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• zapalenie dróg żółciowych;
• uszkodzenia narządów żółciowych spowodowane toksycznym działaniem leków, napojów alkoholowych i wirusów;
• zwyrodnienie tłuszczowe.

Przeciwwskazania do obu leków są również takie same. Nie zaleca się przyjmowania leków dla dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Należy również zrezygnować ze stosowania leku w przypadku pacjentów nadwrażliwych.

Heptor

Ademetionina 400-500 mg (analogi, których ceny mogą być niższe, należy przyjmować zgodnie z instrukcją) to syntetyczny antycholestatyk. Generyk od krajowego producenta zawiera w swoim składzie ademetioninę. Mannitol, kwas stearynowy magnezu, krospowidon i celuloza mikrokrystaliczna działają jako pierwiastki pomocnicze.

Formularz zwolnienia:

• tabletki dojelitowe;
• liofilizat do przygotowania roztworu.

Generic należy do grupy hepatoprotektorów. Analog charakteryzuje się umiarkowanym działaniem hepatoprotekcyjnym, przeciwwłóknieniowym, detoksykującym, przeciwutleniającym, regenerującym, stymulującym i przeciwdepresyjnym. Przy udziale ademetioniny zachodzi szereg procesów biochemicznych, które przyczyniają się do regeneracji komórek wątroby.

Podobnie jak oryginalny lek, analog jest szybko wchłaniany i wchodzi do krążenia ogólnoustrojowego, równomiernie rozprowadzany w tkankach nerek, wątroby i nadnerczy. Jego biodostępność jest umiarkowana. Składnik aktywny w nieznacznym stopniu wiąże się z białkami krwi. Znaleziono ademetioninę w mleku matki i płynie mózgowo-rdzeniowym.

Wskazania do stosowania leku Heptor i oryginalnego leku są nieco inne.

Analog jest przewidziany dla:

• depresja;
• objawy odstawienia;
• encefalopatia;
• Wirusowe zapalenie wątroby;
• toksyczne zapalenie wątroby;
• marskość wątroby;
• cholestaza wewnątrzwątrobowa.

W przeciwieństwie do oryginału, Heptor praktycznie nie ma bezwzględnych przeciwwskazań (z wyjątkiem indywidualnej nietolerancji). Osoby w podeszłym wieku, kobiety w ciąży i dzieci powyżej 14 roku życia mogą wymagać dostosowania schematu dawkowania.

Efekty uboczne są niezwykle rzadkie. Pacjenci mogą skarżyć się na ból w nadbrzuszu i miejscowe reakcje alergiczne. Heptor i Ademetionine są przyjmowane zgodnie ze standardowym schematem: postać leku jest połykana w całości, bez żucia lub rozpuszczania w wodzie.

Proszek do przygotowania zastrzyków umieszcza się w rozpuszczalniku, pojemnik z roztworem dokładnie wstrząsa, wciąga do strzykawki i wstrzykuje domięśniowo / dożylnie. Schemat leczenia, przebieg podawania i dawki terapeutyczne dobiera lekarz indywidualnie.

Silimar

Ademetionine i Silimar mają różne składy. Ekstrakt z ostropestu plamistego działa jako składnik aktywny. Elementy pomocnicze również się różnią. Silymar zawiera kwas stearynowy magnezu, powidon i laktozę. Lek oryginalny i generyczny mają tę samą formę uwalniania – oba leki są sprzedawane w postaci tabletek.

Preparat ziołowy ma działanie antyseptyczne, przeciwzapalne, przeciwskurczowe i hepatoprotekcyjne. Ekstrakt stymuluje syntezę białek i enzymów w komórkach wątroby. Dzięki substancji aktywnej toksyny, trucizny i wolne rodniki są szybciej usuwane z organizmu. Odmienne są również wskazania do stosowania Ademetioniny i Silymaru.

Preparat ziołowy jest przepisywany na:

• systematyczne nadużywanie alkoholu lub długotrwałe stosowanie niektórych leków (antybiotyki, leki przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe).
• zatrucia;
• marskość wątroby;
• zapalenie wątroby (ostre, przewlekłe);
• naruszenia czynnościowej czynności wątroby spowodowane zmianami toksycznymi.

Silimar w przeciwieństwie do oryginału praktycznie nie ma przeciwwskazań (z wyjątkiem nadwrażliwości). Skutki uboczne są również rzadkie. Instrukcje użytkowania opisują tylko miejscowe reakcje alergiczne, objawiające się pokrzywką, wysypką, swędzeniem i pieczeniem.

Tabletki Silymar przyjmuje się zgodnie ze standardowym schematem, doustnie, z dużą ilością płynu w postaci dawkowania. Stawka dzienna to nie więcej niż 6 tabletek. Przebieg leczenia wynosi 24-30 dni.

sylibinina

Ademetionina 400-500 mg, podobnie jak sylibinina (analog jest tańszy), ma przedłużone działanie. Preparat ziołowy zawiera ekstrakt z ostropestu plamistego. Do sprzedaży trafia w postaci płaskich cylindrycznych tabletek. Występuje faza i ryzyko. Jako składniki pomocnicze stosuje się sól magnezową kwasu stearynowego, skrobię roślinną i cukier mleczny.

Podobnie jak większość analogów ademetioniny, sylibinina może mieć działanie antyseptyczne i hepatoprotekcyjne. Wyciąg z rośliny leczniczej korzystnie wpływa na pracę narządu żółciowego. Uczestniczy w procesach metabolicznych na poziomie komórkowym. Składnik aktywny wzmacnia ściany hepatocytów, zapobiegając wnikaniu do nich toksyn.

Lek można włączyć do złożonej terapii lekowej podczas diagnozowania następujących patologii u pacjenta:

• zatrucie spowodowane długotrwałym leczeniem;
• zapalenie wątroby o różnej etiologii;
• marskość wątroby;
• naruszenia czynnościowej czynności narządu żółciowego wywołane zatruciem.

Podobnie jak ademetionina, sylibinina nie jest przepisywana dzieciom w wieku poniżej 12 lat. Również odbiór jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością. Okres ciąży i karmienia piersią uważa się za względne ograniczenia w stosowaniu.

Podczas badań klinicznych nie stwierdzono żadnych poważnych dolegliwości. Niewielkie miejscowe reakcje alergiczne wystąpiły u 3% pacjentów.

Glutargin

Glutargin to lek, który ma podobne działanie terapeutyczne z adenometyniną. Kompozycja zawiera argininę w formie glutaminianu. Lek trafia do sprzedaży w postaci roztworu, liofilizatu i tabletek.

Glutargin charakteryzuje się działaniem hepatoprotekcyjnym. Podobnie jak ademetionina, lek generyczny wykazuje działanie dostarczające energię. Pod wpływem działania składnika błony hepatocytów ulegają stabilizacji, co minimalizuje ryzyko dostania się toksyn i wolnych rodników do komórek wątroby.

Przyjmowanie Glutarginu wskazane jest dla osób, które systematycznie nadużywają alkoholu. Składnik przyspiesza rozpad cząsteczek alkoholu w narządzie żółciowym.

Instrukcje zawierają następujące wskazania do stosowania:

• zaburzenie po zatruciu;
• zatrucie alkoholem;
• encefalopatia;
• śpiączka alkoholowa lub precoma spowodowane zatruciem truciznami roślin leczniczych lub grzybów;
• marskość wątroby;
• przewlekłe i ostre zapalenie wątroby.

Lek jest często zawarty w kompleksie złożonej terapii lekowej w leczeniu alkoholizmu. Ademetionina i Glutargin mają różne przeciwwskazania.

Ten ostatni nie jest przepisywany na:

• zaburzenia tła psycho-emocjonalnego;
• psychoza;
• naruszenia czynnościowej czynności nerek;
• gorączka.

Okres rodzenia i karmienia piersią, a także wiek dzieci można przypisać bezwzględnym ograniczeniom. Glutargin jest lekiem o szerokim spektrum działania. Jest dobrze tolerowany przez pacjentów. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić nudności, uczucie ciężkości, skurcze jelit. Najczęściej dolegliwości ustępują samoistnie po kilku dniach regularnego stosowania.

Instrukcje dotyczące stosowania ademetioniny i glutarginy są nieco inne. Tabletki należy wypić w ciągu 14 dni, norma terapeutyczna nie przekracza 750 mg. Roztwór podaje się dożylnie dwa razy dziennie (prędkość - nie więcej niż 70 kropli na minutę). Przy wstrzykiwaniu kroplowym koncentrat rozcieńcza się roztworem chlorku sodu.

Cena środków

Przybliżony koszt Ademetioniny i jej analogów strukturalnych:

Nazwa	Cena
Heparetta	1100-1315 rubli
Heptral	1350-1500 rubli
Samelix	1150-1210 zł
Heptor	880-960 rubli
Silimar	190-320 zł
sylibinina	110-170 rubli
Glutargin	420-480 rub.
Ademetionina	1480-1680 rubli

Produkty można kupić bez recepty. Surowo zabrania się samodzielnego wyboru schematu leczenia bez znajomości dokładnej przyczyny rozwoju choroby.

Ademetionina 400-500 mg to lek mający korzystny wpływ na pracę narządu żółciowego. Analogi o podobnym działaniu terapeutycznym, które mają niższe ceny, powinny być wybrane przez lekarza prowadzącego, jeśli istnieją przeciwwskazania do stosowania oryginalnego leku. W razie potrzeby specjalista zaleci badanie, aby zidentyfikować dokładną przyczynę ograniczeń.

Film o lekach z ademetioniną

Lekarz o Heptral: