Spodziectwo bez spodziectwa u dziecka. Co to jest, zdjęcia, formularze

Spodziectwo bez spodziectwa (podobne do akordów) jest wrodzone patologia prącia, co negatywnie wpływa na funkcje układu wydalniczego. Choroba ta jest diagnozowana u chłopców w pierwszych godzinach po urodzeniu. Dziecko z podobną diagnozą ma oznaki niedorozwoju prącia i kanału cewki moczowej. Nasilenie spodziectwa bez spodziectwa określa urolog lub chirurg w zależności od zmian deformacyjnych w budowie prącia chłopca.

Definicja spodziectwa bez spodziectwa (spodziectwo typu grzbietowego)

Spodziectwo bez spodziectwa to skrócenie cewki moczowej z jednoczesnym skrzywieniem prącia. Obecność tej patologii występuje u co 150. dziecka płci męskiej. Charakterystyczną cechą spodziectwa typu akordowego jest deformacja penisa pacjenta w dół.

W takim przypadku kanał cewki moczowej dziecka jest cały czas napięty. Wynika to z jego nienormalnie krótkiej długości. Podczas wzwodu cewka moczowa ściska ciała jamiste prącia, powodując dodatkowe obciążenie elementów konstrukcyjnych prącia.

W praktyce urologicznej zdarzają się sporadyczne przypadki, gdy wrodzone spodziectwo ma pełną drożność lub towarzyszy mu jednoczesna dysplazja kanału cewki moczowej. Spodziectwo typu strunowego charakteryzuje się obecnością blizn embrionalnych, które zakłócają fizjologiczne funkcje tkanek nabłonkowych prącia.

Obecność tych formacji zwiększa współczynnik deformacji ciał jamistych. Niebezpieczeństwem spodziectwa bez spodziectwa jest powolny postęp choroby. W okresie noworodkowym, a także u chłopców w wieku poniżej 12 lat skrzywienie prącia typu akordowego pozostaje stabilne. Wraz z początkiem fazy dojrzewania możliwy jest wzrost objawów patologicznych wraz z rozwojem jeszcze większej deformacji prącia.

Powody rozwoju

Spodziectwo bez spodziectwa u dziecka jest wrodzoną patologią prącia, która rozwija się pod wpływem jednego lub kilku negatywnych czynników jednocześnie.

W większości przypadków tę wadę męskiego układu moczowego wywołują następujące przyczyny:

• predyspozycje dziedziczne, gdy spodziectwo typu struny grzbietowej jest przenoszone na noworodka po stronie ojcowskiej wraz z informacją genetyczną;
• konsekwencje uzależnienia od narkotyków, alkoholu i nikotyny u matki dziecka;
• zatrucie płodu truciznami chemicznymi i biologicznymi na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego;
• zaburzenia hormonalne w ciele matki dziecka w czasie ciąży.

Najczęstszą przyczyną spodziectwa grzbietowo-strunowego jest ujemne dziedziczenie ojcowskie. Konsekwencje zatrucia organizmu kobiety w ciąży, patologiczne uzależnienia, choroby układ hormonalny może wywołać u dziecka nie tylko spodziectwo, ale także inne wady wrodzone rozwój.

Przypadki spodziectwa bez spodziectwa są dość częste u dzieci urodzonych przez matkę powyżej 40 roku życia. Chłopcy poczęci z wykorzystaniem technologii in vitro również są narażeni na tę wadę rozwojową układu moczowo-płciowego.

Oznaki

Spodziectwo bez spodziectwa ma następujące charakterystyczne objawy, które są określane wizualnie przez urologa dziecięcego lub chirurga podczas badania genitaliów dziecka:

• nienormalnie krótka cewka moczowa;
• skrzywienie prącia w dół, gdy otwór cewki moczowej pozostaje w normalnej pozycji;
• cewka moczowa jest cały czas napięta zgodnie z zasadą cięciwy;
• podczas erekcji deformacja prącia staje się jeszcze bardziej wyraźna;
• cewka moczowa ściska ciała jamiste prącia.

W szczególnie ciężkich przypadkach chore dziecko ma oznaki zwężenia ścian cewki moczowej. W podobnej sytuacji klinicznej spodziectwo typu strunowego tworzy defekt kosmetyczny, a także zaburza normalne funkcjonowanie przewodu moczowego, nerek oraz spowalnia proces odpływu moczu.

Diagnostyka

Spodziectwo bez spodziectwa u dziecka rozpoznaje się podczas oględzin zewnętrznych narządów płciowych chłopca.

Lekarz przeprowadzający badanie zwraca uwagę na następujące objawy wrodzonej wady rozwojowej układu moczowo-płciowego:

• rozmiar penisa dziecka;
• kształt penisa;
• pozycja prącia w momencie wzwodu (czy objaw skrzywienia w dół jest potwierdzony);
• długość cewki moczowej;
• obecność lub brak zmian bliznowatych w tkankach nabłonkowych w cewce moczowej;
• przemieszczenie cewki moczowej w dół żołędzi prącia;
• zwężenie ścian cewki moczowej.

W zależności od zaawansowania spodziectwa typu akordowego urolog dziecięcy lub chirurg może przepisać dziecku dodatkowe badanie za pomocą diagnostyki ultrasonograficznej lub rezonansu magnetycznego. W tym przypadku przeprowadza się badanie pęcherza moczowego i nerek pacjenta pod kątem patologicznych zmian w tkankach z powodu naruszenia odpływu moczu. Bez wątpienia dziecko oddaje krew z palca i porannego moczu do analizy klinicznej i biochemicznej pod kątem wskaźników jakości.

Cechy i taktyka leczenia

Spodziectwo bez spodziectwa u dziecka leczy się tylko chirurgicznie. Im szybciej zostanie wykonana interwencja chirurgiczna, tym mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań patologicznych.

Poniższa tabela opisuje cechy taktyk leczenia spodziectwa według typu akordu.

Cechy leczenia chirurgicznego	Taktyka procesu terapeutycznego
Leczenie chirurgiczne spodziectwa typu akordowego można przeprowadzić w 2 etapach	W takim przypadku chirurg dziecięcy sporządza indywidualny plan leczenia dziecka z objawami zmian deformacyjnych w tkankach cewki moczowej i prącia. Pierwszym krokiem jest skorygowanie długości i szerokości cewki moczowej. W kolejnym etapie procesu terapeutycznego lekarz koryguje położenie prącia, eliminując oznaki jego skrzywienia w dół. Warunki leczenia zależą od ciężkości patologii, ale średnio trwa od 1 do 2 lat. Takie podejście pozwala osiągnąć całkowite wygojenie tkanek, a także minimalizuje ryzyko powikłań pooperacyjnych.
Przywrócenie prawidłowej długości cewki moczowej	Utworzenie prawidłowej fizjologicznie cewki moczowej jest jednym z głównych zadań w chirurgicznym leczeniu spodziectwa strunowego. Aby osiągnąć pozytywny efekt, wykonuje się plastykę cewki moczowej za pomocą płatów tkanki nabłonkowej, odbudowując brakujące części prącia.
Zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym	Leczenie spodziectwa typu strunowego jest procesem wieloetapowym i długotrwałym. Okres rekonwalescencji operowanych tkanek jest nie mniej trudny. Szczególną uwagę zwraca się na czynnik infekcyjnego zapalenia kanału cewki moczowej i napletka. Aby zapobiec tym powikłaniom, pacjent przechodzi intensywną terapię lekami przeciwbakteryjnymi, których właściwości farmakologiczne rozciągają się na narządy układu moczowo-płciowego.
Normalizacja odpływu moczu	Wykazano, że dzieci ze spodziectwem bez spodziectwa, któremu towarzyszy patologiczne zwężenie cewki moczowej, przywracają jej pełną przepustowość. W tym celu ściany cewki moczowej są rozszerzane za pomocą narzędzi chirurgicznych. W okresie pooperacyjnym chirurg zapewnia stabilny drenaż moczu z jamy kanału moczowego za pomocą cewnika. Po wygojeniu operowanych tkanek dziecko wraca do poprzedniego trybu życia, eliminuje się ryzyko opóźnionego odpływu moczu.

Cechą chirurgicznego leczenia spodziectwa według typu akordu jest jednoczesna eliminacja kosmetycznego defektu w części skrzywienie prącia w dół oraz przywrócenie prawidłowej długości i szerokości cewki moczowej dziecko.

W jakim wieku lepiej wykonać operację, jaka technika jest używana

Udowodniono naukowo, że chirurgiczne leczenie spodziectwa bez spodziectwa jest najskuteczniejsze, gdy dziecko jest między 6 a 18 miesiącem życia.

Chirurgowi dziecięcemu udaje się jednocześnie osiągnąć następujące jakościowe wyniki:

• wyeliminować czynnik stresu psychicznego (dzieci z młodszej grupy wiekowej znacznie łatwiej tolerują operację emocjonalną);
• aby zapobiec występowaniu współistniejących powikłań w narządach układu wydalniczego;
• zapewniają szybszą regenerację operowanych tkanek;
• zapobiegają rozwojowi zmian zwyrodnieniowych w budowie prącia.

Dziecko ze spodziectwem grzbietowo-strunowym, które było operowane we wczesnym dzieciństwie, otrzymuje zdrowe genitalia z anatomicznie prawidłową cewką moczową. Szczególnie ważne jest, aby wszystkie etapy chirurgicznego leczenia tej wady zostały zakończone przed pójściem dziecka do przedszkola lub szkoły ogólnokształcącej. To uwolni go od kompleksów psychicznych i poczucia własnej niższości.

Przygotowanie do zabiegu

Spodziectwo bez spodziectwa u dziecka leczy się wyłącznie chirurgicznie.

Przygotowanie do zabiegu polega na przestrzeganiu następujących zasad:

• Ponowne badanie dziecka przez urologa dziecięcego na 2-3 dni przed planowanym terminem zabiegu.
• Hospitalizacja pacjenta w szpitalu oddziału chirurgicznego szpitala na 1-2 dni przed operacją.
• Odmowa przyjmowania leków rozrzedzających krew. Należy poinformować lekarza prowadzącego, jakie leki przyjmuje dziecko.

Przygotowanie do chirurgicznego leczenia spodziectwa typu strunowego wymaga obowiązkowego badanie diagnostyczne z dostarczeniem następujących badań:

• koagulogram;
• oznaczenie grupy krwi i czynnika rezus (jeśli ta informacja nie jest dostępna w dokumentacji medycznej dziecka);
• EKG z transkrypcją kardiologa dziecięcego;
• analiza krwi żylnej w celu określenia przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C, HIV, przyczynie kiły;
• badanie kału na jaja i larwy robaków;
• analiza na enterobiazę.

W procesie przygotowania do leczenia chirurgicznego dziecko musi przejść ogólny test moczu i krew włośniczkową z wiązek palców serdecznych w celu przeprowadzenia badania klinicznego. Na podstawie wyników badania laboratoryjnego urolog podejmuje decyzję o ewentualnej interwencji chirurgicznej.

Czas trwania i złożoność interwencji

Chirurgiczne leczenie spodziectwa bez spodziectwa to złożona procedura terapeutyczna przeprowadzana w kilku etapach. Operacja wykonywana jest w sterylnych warunkach na oddziale urologicznym szpitala. Dziecko jest w znieczuleniu ogólnym. Czas trwania rekonstrukcyjnych manipulacji plastycznych zależy od złożoności przypadku klinicznego. Średnio jedna operacja trwa co najmniej 3-4 godziny.

Poniższa tabela przedstawia cele operacji spodziectwa strunowego, które odzwierciedlają złożoność operacji.

Cele terapii chirurgicznej	Złożoność operacji
Korekcja tkanki penisa	Plastyczna korekcja tkanki prącia jest uważana za złożoną procedurę terapeutyczną. Istotą tego typu zabiegów chirurgicznych jest korekta ciał jamistych prącia, które wykazują oznaki wyraźnej krzywizny.
Formacja cewki moczowej	Stworzenie nowej cewki moczowej wraz z jej wydłużeniem i rozszerzeniem bocznym jest jednym z najtrudniejszych zadań w urologii plastycznej. Chirurg tworzy nową cewkę moczową dla dziecka, która nie została utworzona w odpowiednim czasie na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego. Cewka moczowa, utworzona przez urologa, rośnie wraz z rozwojem dziecka. Uzyskanie tego wyniku wskazuje, że operacja plastyki cewki moczowej, likwidująca oznaki jej stanu skróconego, zakończyła się sukcesem.
Fizjologicznie prawidłowe ustawienie kanału cewki moczowej	Ostatnim etapem operacji plastycznej cewki moczowej jest wprowadzenie wlotu cewki moczowej do wierzchołka prącia dziecka. Po zakończeniu zabiegów chirurgicznych, wygojeniu operowanych tkanek, pacjent musi samodzielnie oddać mocz równym strumieniem moczu bez oznak rozpryskiwania się na boki. Ten etap leczenia dziecka jest uważany za mniej trudny niż korekta ciał jamistych prącia, a także tworzenie brakującego odcinka cewki moczowej.
Eliminacja defektów kosmetycznych	Po wykonaniu głównych działań terapeutycznych mających na celu chirurgiczną rekonstrukcję wady układu moczowo-płciowego spodziectwa przez typ cięciwy, lekarz prowadzący eliminuje wady pooperacyjne. To ostatni etap leczenia, który w 98% przypadków kończy się pomyślnie bez powikłań i negatywnych konsekwencji.

W okresach pomiędzy kolejnymi zabiegami chirurgicznymi dziecko przechodzi okresowe badania urologa dziecięcego. Lekarz ocenia dynamikę regeneracji operowanych tkanek chłopca, są ostrzegani w odpowiednim czasie procesy zapalne i zakaźne, powstawanie przetokowych kanałów w cewce moczowej kanał.

W pierwszych dniach po planowanej operacji dziecko przebywa w szpitalu oddziału urologicznego, gdzie otrzymuje leczenie gojące rany, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne.

W okresie pooperacyjnym odpływ moczu pacjenta zapewnia się za pomocą cewnikowania. W szczególnie ciężkich przypadkach możliwe jest wykonanie cytostomii na okres 7-14 dni. W zależności od wyników leczenia urolog może przepisać dziecku bugienage cewki moczowej.

Jest to zabieg chirurgiczny, który dodatkowo poszerza światło cewki moczowej. Za główną wadę tej metody terapii uważa się wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań w postaci miejscowe zapalenie ścian cewki moczowej, a także długi czas rekonwalescencji uszkodzonej błony śluzowej powłoka.

Odzyskiwanie i opieka

Długość pobytu dziecka w szpitalu oddziału urologicznego zależy od ciężkości przypadku klinicznego, stanu układu odpornościowego pacjenta i umiejętności chirurga. W okresie pooperacyjnym chłopiec powinien znajdować się pod opieką personelu medycznego przez co najmniej 6-12 godzin. W szczególnie trudnych przypadkach pacjent pozostaje w szpitalu przez kilka dni.

W celu szybszego powrotu do zdrowia i zapobiegania powikłaniom operowane dziecko powinno otrzymać następującą opiekę:

• rana na narządzie płciowym jest całkowicie czysta;
• przetwarzanie szwu pooperacyjnego na powierzchni prącia wykonuje się 1-2 razy dziennie, w zależności od zaleceń lekarza prowadzącego;
• operowane tkanki są codziennie smarowane maściami przeciwzapalnymi i przeciwbakteryjnymi (receptę na zakup leków w tej kategorii wystawia lekarz);
• dziecko zgłasza się do gabinetu urologa dziecięcego lub chirurga w celu antyseptycznego leczenia cewnika lub cystostomii przy użyciu co zapewnia odpływ moczu (harmonogram rutynowych badań lekarskich, opatrunków ustalany jest indywidualnie dla każdego cierpliwy).

Nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny osobistej, brak terminowej zmiany bielizny dziecięcej, ignorowanie instrukcji lekarza prowadzącego pociąga za sobą rozwój powikłań. W takim przypadku wyniki żmudnej pracy chirurga mogą zostać anulowane przez naruszenie norm opieki nad szwem pooperacyjnym.

Możliwe konsekwencje

Leczenie chirurgiczne spodziectwa strun jest skuteczne w 75-95% przypadków. Po wygojeniu tkanek dziecko otrzymuje w pełni sprawny penis bez oznak defektów fizjologicznych i kosmetycznych. Wczesna korekcja spodziectwa bez spodziectwa pozwala uzyskać efekt normalnego oddawania moczu, eliminując deformację prącia.

Błąd medyczny, naruszenie zasad opieki pooperacyjnej może spowodować rozwój następujących negatywnych konsekwencji:

• zapalenie operowanej cewki moczowej;
• tworzenie przetok w cewce moczowej;
• infekcja zakaźna układu moczowo-płciowego dziecka;
• patologiczne zwężenie cewki moczowej po bougienage lub jej dodatkowe wydłużenie technikami chirurgii plastycznej;
• odrzucenie tkanek nabłonkowych poddanych operacji;
• ropienie poszczególnych odcinków narządu płciowego;
• rozpryskiwanie moczu na boki lub wyciekanie wzdłuż dolnej części penisa i uderzanie w powierzchnię moszny (to powikłanie występuje u dzieci, które nieprawidłowo uformowały brakującą część układu moczowego) kanał).

Dzieci z objawami powikłań pooperacyjnych są hospitalizowane w szpitalu oddziału urologicznego lub otrzymują pomoc medyczną w trybie ambulatoryjnym.

Aby wyeliminować negatywne konsekwencje leczenia chirurgicznego, stosuje się leki przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i gojące rany. W sytuacjach krytycznych, w obecności objawów poważnych powikłań, ropienia, rozwoju ostrego procesu zakaźnego i zapalnego, możliwe jest chirurgiczne oczyszczenie uszkodzonych tkanek.

Koszt leczenia spodziectwa typu strunowego

Średni koszt całego przebiegu chirurgicznego leczenia spodziectwa bez spodziectwa wynosi 93 000 rubli. Koszt ten obejmuje wstępne badanie dziecka w procesie przygotowania go do operacji.

Spodziectwo bez spodziectwa to wrodzona wada rozwojowa układu moczowo-płciowego, która dotyka układu moczowo-płciowego chłopców. Dziecko z tą diagnozą ma zbyt krótką cewkę moczową, ściśnięte ciała jamiste, skrzywienie prącia.

W momencie wzwodu cewka moczowa jest naciągnięta jeszcze bardziej, zgodnie z zasadą cięciwy. Wczesna diagnostyka i leczenie operacyjne spodziectwa strunowego zapewnia całkowite przywrócenie anatomicznie prawidłowego kształtu prącia dziecka. Terapia tej choroby odbywa się w 2-3 etapach.

Filmy o spodziectwa

Spodziectwo u dorosłych mężczyzn: