Klasyfikacja próchnicy czarnej na zdjęciach. Tabela 6 klas

W praktyce stomatologicznej do określenia stopnia zaawansowania stosuje się różne klasyfikacje próchnicy rozwój procesu destrukcyjnego. Najczęstszy jest według Blacka. Amerykański dentysta opracował własną gradację w 1896 roku. Z biegiem czasu system rankingu patologii był rozbudowywany, uzupełniany i unowocześniany.

Co to jest próchnica?

Choroba elementów rzędów żuchwy to proces powstawania patologicznych ubytków w zębinie na skutek demineralizacji tkanek twardych i zniszczenia struktury morfologicznej zęba.

Powstałe jamy są zasiedlone przez patogenną i oportunistyczną mikroflorę. Typowymi prowokatorami zmian patologicznych są bakterie próchnicogenne, do których należą paciorkowce tworzące środowisko kwaśne.

Takie mikroorganizmy charakteryzują się fermentacją beztlenową, która powoduje stan zapalny, obrzęk, przekrwienie błon śluzowych. Choroba postępuje aktywnie wraz z dysfunkcjami gruczołów ślinowych, które wytwarzają związki przeciwbakteryjne. Klasyfikacja próchnicy według Blacka nie uwzględnia przyczyn rozwoju procesu patologicznego i predyspozycji do choroby ze względu na anatomiczne cechy budowy szczęki.

Skala oceny opiera się wyłącznie na stopniu uszkodzenia tkanki zębiny. Szybkość i stopień niszczenia zębiny zależy od czynnika prowokującego lub ich kombinacji.

Obejmują one:

• niezrównoważona dieta;
• dziedziczna predyspozycja;
• patologie ogólnoustrojowe;
• choroby żołądkowo-jelitowe;
• osłabiona lokalna obrona immunologiczna;
• naruszenie podstawowych zasad higieny jamy ustnej.

Gwałtowny wzrost wrażliwości zębów na dotyk i ekspozycja na temperaturę, pojawienie się ciemnej pigmentacji na powłoce szkliwa, zespół intensywnego bólu.

Każdy etap choroby ma swój własny zestaw objawów klinicznych. Próchnica nie jest uważana za oddzielną jednostkę nozologiczną, ale za patogenetyczne ogniwo w ogólnym stanie fizjologicznym organizmu.

Czarna klasyfikacja ubytków

Proces i etap niszczenia jednostek rzędu żuchwy opisuje głębokość zmiany, charakter powikłań oraz dynamika progresji.

System klasyfikacji Blacka dzieli próchnicę na następujące typy:

• Fiisurnaja. Najczęstszy wariant choroby u dzieci. Próchnica bruzd jest trudna do wykrycia na wczesnym etapie rozwoju.
• Międzyzębowe. Proces niszczenia tkanek zębiny wychwytuje zęby przednie siekaczami. Demineralizacja przebiega szybko.
• Szyjny. Ten typ choroby charakteryzuje się powstawaniem biało-matowej pigmentacji na powłoce szkliwa. Próchnicę szyjki macicy można łatwo wykryć w początkowej fazie poprzez oględziny jamy ustnej.
• Nietypowy. Zniszczenie zaczyna się od zauważalnego uszkodzenia krawędzi tnących zębów do żucia. Ubytki próchnicowe zlokalizowane są na powierzchniach bocznych, wnikają do korzeniowej i poddziąsłowej części jednostki szczękowej.

Skala opracowana przez amerykańskiego dentystę uwzględnia głębokość uszkodzenia zęba. Zgodnie z tym systemem klasyfikacji ubytków próchnicowych zniszczenie może być początkowe, powierzchowne lub głębokie.

Zajęcia z czarnej próchnicy

Początkowo skala zawierała 5 stopni uszkodzeń, później wprowadzono do niej 6, dodatkowo precyzując. W tabeli przedstawiono klasy próchnicy według systemu amerykańskiego dentysty Blacka.

Klasa	Opcja porażki
1st	Próchnica bruzd
2.	Demineralizacja płaszczyzn styku zębów
3rd	Uszkodzenia frezów za pomocą kłów bez zniszczenia krawędzi tnącej
4.	Uszkodzenie powierzchni żucia
5th	Powstawanie patologicznych ubytków w okolicy przyszyjkowej z martwicą sąsiednich tkanek dziąseł
6.	Rozległe uszkodzenie jednostek rzędu żuchwy

Przynależność do określonej klasy obserwowanego obrazu klinicznego jest determinowana przez ustalone objawy, lokalizację i głębokość uszkodzenia tkanek zębiny.

1 klasa

W zagłębieniach powierzchni żucia jednostek rzędu żuchwy lub na szczelinach tworzą się próchnice - naturalne bruzdy anatomiczne. Najbardziej podatne na taką próchnicę są siekacze z kłami.

Rzadziej obserwuje się rozprzestrzenianie się procesu destrukcyjnego na trzonowce. Próchnicę klasy 1 można leczyć wypełnieniem. Zastosowano materiał kompozytowy o wysokiej wytrzymałości.

Krawędzie takiego nadzienia nie odrywają się i wytrzymują znaczne naprężenia mechaniczne podczas żucia. Dentysta tworzy specjalny kąt skosu powierzchni szkliwa. Wiertło w kształcie stożka jest umieszczane w ubytku próchnicowym I klasy, aby ubytek wyglądał jak naturalna szczelina.

Aby zamknąć patologiczną jamę, stosuje się specjalny kompozyt chemiczny, który nakłada się na uszkodzoną płaszczyznę. Aby wyeliminować próchnicę I klasy, często stosuje się fotopolimerowy materiał wypełniający.

Utwardzony promieniami UV zapewnia odpowiednią wytrzymałość. Kompozyt nakładany jest warstwami fazowanymi, co zmniejsza ryzyko odłamywania się krawędzi wypełnienia.

Klasyfikacja próchnicy Black pozwala dentystom dobrać optymalną taktykę leczenia. Dla każdego wariantu procesu destrukcyjnego opracowano własny model terapeutyczny i obowiązuje protokół zatwierdzony przez WHO.

II stopnia

Taka próchnica wpływa na płaszczyzny kontaktu i krawędzie żucia sąsiednich zębów tego samego rzędu żuchwy. Najbardziej podatne na demineralizację są trzonowce z przedtrzonowcami.

W leczeniu próchnicy II klasy stosuje się następujący algorytm terapeutyczny:

1. Otwarcie patologicznej jamy.
2. Oczyszczanie z płytki mikrobiologicznej i tkanki martwiczej.
3. Formowanie powierzchni do aplikacji materiału wypełniającego.
4. Wypełnienie kompozytowe.
5. Wykończenie wyrównania powierzchni.

Aby zapewnić szczelne zamknięcie, dentysta używa specjalnej matrycy. Kliny zapewniają dostęp do bocznych powierzchni dotkniętego zęba. Aby naprawić jednostkę rzędu szczęk, poważnie uszkodzoną przez proces patologiczny, stosuje się kompozycję klejącą.

Ocena 3

Przeznaczony do ubytków próchnicowych, gdy zmiany niszczące zlokalizowane są na przedniej powierzchni siekaczy lub kłów. Kątowa płaszczyzna koronowej części jednostek rzędu szczęki nie jest zniszczona. Górna krawędź siekaczy nie jest uszkodzona próchnicą III klasy.

Patologia objawia się synchronicznie na powierzchniach dystalnych i przyśrodkowych. Próchnica zmienia estetyczny wygląd twarzy podczas uśmiechu. Do leczenia nie należy używać standardowego cementu dentystycznego, amalgamatu ani wkładów lanych.

Zabieg terapeutyczny polega na usunięciu martwiczych cząstek tkanki zębiny. Materiał wypełniający o odpowiednim odcieniu dobierany jest zgodnie ze specjalną tabelą. Zainstalowane są białe lub przezroczyste wypełnienia kompozytowe.

4 klasie

Taka próchnica wpływa na proksymalne płaszczyzny zębów. Najbardziej podatne na patologię klasy 4 są przednie jednostki rzędu żuchwy. Proces demineralizacji niszczy kąt koronowy i brzeg sieczny zębów. W IV klasie próchnica mija wraz z rozwojem poprzedniego stadium choroby, mechanicznym uszkodzeniem powłoki szkliwa, urazem tkanek zębiny.

Leczenie obejmuje:

• środki etiotropowe mające na celu wyeliminowanie przyczyny próchnicy;
• usuwanie tkanki martwiczej i płytki bakteryjnej z ubytków próchnicowych;
• szlifowanie powierzchni wiertłem;
• montaż wypełnienia kompozytowego o odpowiednim odcieniu;
• przywrócenie estetycznego wyglądu powłoki szkliwa.

W przypadku zniszczenia mniej niż 1/3 zęba wykonuje się odbudowę kompozytową, połowę lub więcej - zakładanie korony. Z materiałów dentystycznych wykorzystuje się porcelanę, cermetale i dwutlenek cyrkonu.

Ocena 5

Proces próchnicowy wpływa na segmenty szyjkowe zębów. Szczególnie podatne na demineralizację są powierzchnie językowe i przedsionkowe jednostek rzędu żuchwy. Na korzeniach zębów trzonowych często tworzą się ubytki próchnicowe.

Prowadzi do patologii 5 stopnia:

• rozmnażanie patogennych mikroorganizmów;
• procesy erozyjne w tkankach twardych;
• hipoplazja szkliwa zębów;
• uszkodzenia mechaniczne krawędzi tnącej.

Klasyfikacja próchnicy według schematu zaproponowanego przez amerykańskiego dentystę J. Black sugeruje wykonanie zabiegu korekcji kątowych krawędzi tkanek miękkich z założeniem tymczasowego wypełnienia chroniącego miazgę.

Z materiałów dentystycznych stosuje się kompozyt cermetowy lub fotopolimerowy. Aby przywrócić walory estetyczne linii żuchwy, montuje się licówki lub luminery.

Przy rozległej powierzchni uszkodzenia, jednostka rzędu żuchwy jest powiększana za pomocą specjalnej kompozycji izomeryczno-kompozytowej. Zniszczenie powłoki szkliwa w strefie uśmiechu jest eliminowane dzięki fotopolimeryzowalnemu materiałowi na bazie żelu.

6 klasa

Ta postać choroby zębów charakteryzuje się tworzeniem głębokich patologicznych ubytków w koronowej części jednostek rzędu szczęki ze zmianami szczelin. Próchnica wychwytuje tkankę zębinową kłów, przedtrzonowców, siekaczy.

Wadliwe zmiany są spowodowane naruszeniem składu mineralnego szkliwa zębów, co prowadzi do jego szybkiego wymazania i odsłonięcia twardych włókien. W przypadku szóstej klasy patologii próchnicowej charakterystyczna jest zmiana zdolności zgryzu i żucia jednostek rzędu żuchwy.

Rodzaje próchnicy według Blacka według głębokości zmiany

Zaproponowany przez amerykańskiego dentystę schemat stopniowania patologii został później dopracowany i uzupełniony. Obecna interpretacja układu topograficznego uwzględnia głębokość uszkodzenia zębów.

Dzieli próchnicę na następujące typy:

• Etap powstawania plamy pigmentowej za szkliwem zęba. Zmiana ma białawy odcień i wizualnie różni się od otaczających tkanek.
• Demineralizacja powierzchni. Proces patologiczny charakteryzuje się niewielkim zaangażowaniem tkanek zębiny. Występują bolesne reakcje na efekty dotykowe i temperaturowe.
• Średni stopień. Proces patologiczny zakończył zniszczenie powłoki szkliwa w szybko rosnącym ognisku zmian próchnicowych. Mikroflora patogenna powoduje zmiany strukturalne w twardych włóknach zęba.
• Głęboka porażka. Na tym etapie procesu patologicznego dochodzi do szybkiego zniszczenia zębiny. Istnieje ryzyko uszkodzenia miazgi i rozwoju paradontozy.

Głęboka próchnica jest obarczona powikłaniami z nieodwracalnym uszkodzeniem jednostki szczękowej. Istnieje ryzyko zniszczenia korzenia zęba. W strefie dziąsłowej tworzą się złogi kamieniste, ogniska infekcji mikroflorą próchnicotwórczą.

Bakterie takie kolonizują błony śluzowe z dużym prawdopodobieństwem zasiedlenia struktury przewodu pokarmowego i innych układów funkcjonalnych organizmu. Głęboka próchnica powoduje procesy zapalne i ropno-septyczne w jamie ustnej, wpływa na gruczoły ślinowe.

Czarne kroki przygotowawcze

Zabieg polega na otwarciu ubytków próchnicowych, a następnie oczyszczeniu powierzchni i zamontowaniu wypełnienia kompozytowego lub fotopolimerowego. W trakcie zabiegów terapeutycznych dochodzi do poszerzenia przestrzeni, usunięcia elementów martwiczych i płytki bakteryjnej.

Patologia I stopnia

Sekcję przeprowadza się etapami.

Leczenie próchnicy klasy 1 obejmuje:

• zastosowanie znieczulenia miejscowego iniekcyjnego, które zatrzymuje bolesne reakcje włókien nerwowych w centrum manipulacji terapeutycznych;
• instrumentalne otwieranie próchnicy;
• oczyszczenie warstwy szkliwa i znajdującej się pod nim zębiny z martwych elementów;
• zapobiegawcze rozszerzanie przygotowanej powierzchni;
• przygotowanie samolotu do napełniania;
• nałożenie estetycznego połysku w wybrany sposób;
• dostarczanie promieniowania ultrafioletowego do krzepnięcia materiału przy użyciu kompozycji fotopolimerowej.

Klasyfikacja próchnicy Blacka ułatwia stomatologom wybór metody preparacji. Przy zakładaniu stałego wypełnienia schemat topograficzny zapewnia, że ​​ostateczna wysokość obrabianej jednostki szczękowej jest dostosowana do sąsiednich zębów w celu korekcji zgryzu.

W patologii klasy 1, która charakteryzuje się płytką głębokością i niewielkim zasięgiem zmian próchnicowych, na życzenie pacjenta stosuje się znieczulenie. W przypadku nadwrażliwości powłoki szkliwa zalecane jest znieczulenie.

Patologia II stopnia

Sekcja takiej zmiany próchnicowej polega na odtworzeniu naturalnego odstępu między sąsiednie zęby, silna adhezja fotopolimeru lub kompozytu wypełniającego do zębiny włókna.

Niezawodne przyleganie jest możliwe tylko w przypadku szkliwa zębów. Przy zakładaniu pieczęci na twarde tkanki jednostki rzędu żuchwy w patologii II klasy często pojawiają się trudności. Aby zapewnić niezawodne mocowanie, stosuje się specjalny materiał wiążący o podwyższonych właściwościach adhezyjnych.

Procedura krok po kroku obejmuje następującą sekwencję manipulacji terapeutycznych:

1. Znieczulenie ogniska interwencji medycznej.
2. Otwarcie próchnicy na całą głębokość zmiany.
3. Oczyszczanie i korygowanie brzegu dziąsła w razie potrzeby.
4. Odtworzenie zniszczonej powłoki emalii poprzez sztuczne natryskiwanie.
5. Wypełnienie materiałem kompozytowym.
6. Nadanie powierzchni zęba estetycznego połysku.

W przypadku patologii II klasy ważne jest, aby dobrać ton materiału wypełniającego zgodnie z indywidualnym naturalnym odcień tkanki kostnej, który wynika z lokalizacji ubytków próchnicowych na przedniej powierzchni zębów, zwany strefą uśmiechy.

Osobliwością leczenia choroby na tym etapie jest zaangażowanie błon śluzowych przestrzeni zębowej w proces zapalny. Przeprowadzany jest ogólny środek antyseptyczny, a po zainstalowaniu wypełnienia unika się zwisu jego krawędzi nad dziąsłami.

Patologia klas III i IV

Wstępnie oczyść powierzchnię zęba z płytki nazębnej drobnoustrojów. Podobnie jak w poprzednim przypadku ważny jest dokładny dobór odcienia materiału wypełniającego. Przy patologii III i IV klasy występuje znaczny obszar zniszczenia powierzchni zęba.

Po znieczuleniu iniekcyjnym następuje dokładne oczyszczenie głębokiej jamy próchnicowej, korekcja dziąseł poprzez usunięcie kamieni oraz zakładane jest wypełnienie. Zabieg kończy się ostatecznym polerowaniem dotkniętego obszaru z przylegającymi tkankami, które są dotknięte procesem demineralizacji.

Podczas wykonywania manipulacji terapeutycznych w odniesieniu do próchnicy 3 lub 4 klasy, korekta dziąseł z tłumieniem zapalenia błony śluzowej jest obowiązkowa. Czarna klasyfikacja procesu patologicznego ułatwia diagnozę i wybór materiału wypełniającego.

Film o próchnicy zębów autorstwa Black

Preparacja ubytków próchnicowych wg Blacka: