Vagotonia: objawy, diagnostyka, leczenie parasympatykotonii

Czasami zdarza się, że dana osoba czuje się niezdrowa, ale nie rozumie, co dokładnie się z nim dzieje.

Oczywiście każda choroba czy zaburzenie zdrowia ma swoje przyczyny, ale w niektórych przypadkach nie jest łatwo je ustalić. Jednym z takich przypadków jest wagotonia (parasympatykotonia).

Co to jest wagotonia

Krótko mówiąc, ta choroba jest dysfunkcją nerwu błędnego. Znajduje się w szyi i przekazuje sygnały z mózgu do narządów ludzkiego ciała, a także w przeciwnym kierunku.

Większość ludzi słyszała, że ​​ludzie mają centralny i obwodowy układ nerwowy. Wraz z tym organizm ma system wegetatywny. Jego funkcją jest kontrolowanie pracy narządów wewnętrznych. To tutaj kontrolowana jest praca serca, układu pokarmowego, oddechowego i wszystkich innych układów człowieka. W rzeczywistości istnieje nie jedna, ale dwie: część współczulna i przywspółczulna. W rzeczywistości parasympatykotonia to przewaga czynności życiowych części przywspółczulnej nad współczulną.

Wagotonia to jedna z odmian dystonia wegetatywna. Oprócz wskazanego rodzaju zaburzeń może również wystąpić coś przeciwnego, co wyraża się przewagą czynności życiowych współczulnej części układu nerwowego.

Przyczyny choroby

Uważa się, że zaburzenia wagotoniczne stanowią cały zespół przyczyn, z których trudno wyróżnić główne. Istnieją jednak czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania. Przede wszystkim mówimy o wieku.

Choroba dotyka przede wszystkim dzieci i młodzież.

Ponadto dziewczynki są bardziej zagrożone niż chłopcy. Wynika to z faktu, że w procesie wzrostu organizm jest jeszcze niedojrzały, a także zmian hormonalnych i szybkiego wzrostu. Po zachorowaniu w tym wieku, w wieku czterdziestu lat, osoba otrzymuje wyraźnie wyrażone zaburzenie zdrowia.

Uważa się, że ta choroba jest bardzo powszechna na całej planecie. Naukowcy sugerują, że oznaki wagotonii występują u ponad połowy światowej populacji.

Ważną rolę odgrywa również dziedziczna predyspozycja do choroby.

Oprócz powyższego możliwe są również konkretne przyczyny, które mogą prowadzić do wagotonii.

1. Ciężkie urazy głowy mogą wywołać chorobę. W tym miejscu warto również wspomnieć o wstrząsie mózgu.
2. Niektóre urazy porodowe (w szczególności niedotlenienie porodowe) są pod tym względem niebezpieczne.
3. Jeśli ciśnienie śródczaszkowe jest zbyt wysokie, może to stanowić czynnik ryzyka.
4. Różne stresujące sytuacje. Mówimy tu nie tylko o emocjonalnym, ale także o jakimkolwiek innym przeciążeniu (przeciążenie fizyczne, hipotermia itp.).
5. Jeśli układ oddechowy lub pokarmowy źle funkcjonuje.
6. Brak aktywności fizycznej (brak aktywności fizycznej).
7. Choroby zakaźne są bardzo niebezpieczne, zwłaszcza długotrwałe ogniska infekcji.
8. Różne zaburzenia metaboliczne. Przykładem jest cukrzyca.
9. Poruszaj się między różnymi strefami klimatycznymi.
10. Wiek. Powyżej powiedziano o zwiększonej skłonności do tej choroby u dzieci. Do tego można dodać czas, w którym w organizmie zachodzą zmiany klimakteryczne.

Oczywiście te przyczyny nie prowadzą do choroby ze stuprocentowym prawdopodobieństwem, ale znacznie zwiększają jej prawdopodobieństwo.

Objawy wagotonii

Istnieje zestaw podstawowych objawów, które wskazują na wysokie prawdopodobieństwo choroby i powinny skłaniać pacjenta do myślenia o swoim zdrowiu. Tylko lekarz może postawić dokładną diagnozę, ale musisz znać główne grupy charakterystycznych objawów.

1. Objawy serca. Mówimy o objawach związanych z czynnością układu sercowo-naczyniowego. To niskie ciśnienie krwi, wolne tętno, uczucie ucisku w klatce piersiowej.
2. Grupa oddechowa. Duszność, która przypomina astmę, arytmię oddechową, suchy i bolesny kaszel, brak powietrza.
3. Objawy związane z układem pokarmowym. Są to trudności w połykaniu i uczucie guzka w gardle, silny spadek apetytu, nudności, zgaga i biegunka.
4. Zaburzenia mózgu. W takim przypadku pacjent może odczuwać ciężkość głowy, a nawet ból. Czasami może wystąpić senność w ciągu dnia i poważne osłabienie bez konkretnego powodu. Możliwe są apatia, depresja i letarg. Słaba koncentracja jest powszechna.
5. Możliwe są również zawroty głowy i omdlenia, które można przypisać zaburzeniom przedsionkowym.

Objawy choroby nie ograniczają się do tego. Należą do nich słaba tolerancja na zmiany temperatury, wahania temperatury głównie w dół, zwiększona waga oraz skłonność do różnego rodzaju alergii.

W takim przypadku skóra może stać się blada, dłonie i stopy stają się zimne i występuje obfite pocenie się.

Sam przebieg choroby może przebiegać na różne sposoby.

1. Od czasu do czasu mogą to być gwałtowne ataki.
2. Lub postać przewlekła z łagodnymi objawami.
3. Lub choroba rozwija się w formie utajonej.

Kolejna choroba dzieli się na ogólnoustrojową lub lokalną. W pierwszym przypadku dotyczy to całego ciała, w drugim choroba dotknęła tylko niektóre narządy.

Diagnoza wagotonii

Ponieważ choroba dotyka parasymptotyczną część autonomicznego układu nerwowego, występuje wiele różnych objawów. Niestety w praktyce diagnozę stawia się negatywnie: przy tych objawach stopniowo wyklucza się choroby alternatywne.

Dzieci zwykle wykazują następujące objawy:

1. Bladość lub sinica skóry.
2. Zwiększona potliwość, możliwy obrzęk.
3. Obecność alergii.
4. Zwiększona wrażliwość na zmiany pogody.

Leczenie zaburzeń

Zwykle stosuje się kombinację leków i innych metod. Jeśli choroba nie zaszła zbyt daleko, nacisk kładzie się na prowadzenie zdrowego stylu życia. Jednocześnie monitorowana jest obecność wymaganej ilości aktywności fizycznej, ustalany jest zdrowy reżim odżywianie, monitorowanie przestrzegania racjonalnej codziennej rutyny, unikanie wszelkiego rodzaju stresu okoliczności.

Jeśli objawy są ostre, leczenie odbywa się pod nadzorem lekarza. Jednocześnie główne wysiłki skierowane są na zwalczanie najbardziej nasilonych objawów. Jeśli w ciele znajdują się długoterminowe ogniska infekcji, starają się je wyleczyć.

Powikłania w zaniedbanych warunkach

Przy zaawansowanej chorobie może przekształcić się w ciężkie schorzenia narządów wewnętrznych.

Zapobieganie wagotonii

Jeśli występują oznaki choroby u dorosłych i dzieci, konieczne jest, w miarę możliwości, podjęcie działań w celu zmniejszenia stresu nerwowego i fizycznego oraz zapewnienia przestrzegania zasad zdrowego stylu życia.