Test biologiczny do transfuzji krwi, jej składników. Co to jest, jak jest wykonywany, algorytm

We wszystkich przypadkach transfuzji krwi przeprowadza się test biologiczny. Jest to konieczne, aby zapewnić kompatybilność wprowadzonych składników podczas transfuzji. krew dawcy krwi pacjenta i zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Co to jest próbka biologiczna i jej cechy

Transfuzja krwi lub transfuzja krwi to lekarstwo, które uratowało miliony istnień ludzkich. Ale wynik transfuzji jest nie tylko pozytywny, ale także negatywny.

Nie można dać 100% gwarancji, że pacjenci, którzy otrzymali transfuzję krwi od dawcy, nie doświadczą działań niepożądanych i powikłań. Aby temu zapobiec, od dawcy i biorcy pobierane są próbki do indywidualnej zgodności krwi.

Na początku procedury transfuzji wykonuje się test biologiczny na transfuzję krwi. Chroni pacjenta przed powikłaniami wywołanymi przez wtórne układy krwinek czerwonych. Są reprezentowane przez dużą liczbę antygenów.

Rodzaje przynależności do grupy, które są sprawdzane podczas procesu

Po przyjęciu pacjenta, który wymaga przetoczenia biofluidu, przeprowadza się pierwotne badanie na czynniku R i grupie krwi. Zabieg przeprowadzany jest w klinikach, laboratoriach diagnostycznych.

Składniki krwi użyte do transfuzji:

• erytrocyty;
• płytki krwi;
• masa leukocytów;
• osocze.

Wszystkie składniki muszą odpowiadać grupie systemu ABO i czynnikowi Rh, który posiada odbiorca.

Zgodnie z systemem AB0

Grupa krwi AB0 jest głównym systemem klasyfikacji krwi stosowanym na całym świecie. Jest to podstawa do porównywania krwi między dawcami a pacjentami.Przynależność danej osoby do grupy krwi AB0 jest określana na podstawie dziedziczenia genetycznego. Niektórzy ludzie dziedziczą geny znane jako A. Kodują antygeny, które wywołują odrzucenie komórek krwi.

Ci ludzie mają krew typu A. Inni dziedziczą geny B, które kodują antygen B i należą do grupy krwi B. Możliwe jest również odziedziczenie po rodzicach jednej kopii każdego antygenu, w wyniku czego powstaje krew AB. Niektórzy ludzie nie dziedziczą ani genów A ani B. W ich ciałach znajduje się krew grupy 0.

Technika testowania systemu AB0:

• pobiera się płytkę, po jednej stronie której wprowadza się dane pacjenta, a po drugiej nakłada się 2 krople jego surowicy krwi;
• dodaje się do niego kroplę krwi dawcy (stosunek 10: 1);
• krew jest mieszana przez okresowe kołysanie płytki, asystent laboratoryjny obserwuje reakcję;
• w przypadku braku adhezji erytrocytów dawcy asystent laboratoryjny stwierdza, że ​​krew jest zgodna w grupach AB0;
• jeśli pojawi się adhezja (aglutynacja), oznacza to ich niezgodność.

Czynnik Rh

Układ grupowania krwi komplikuje obecność lub brak czynnika Rh, innego ważnego składnika krwi. Obecność lub brak czynnika R wskazuje, że ktoś ma „ujemną” lub „dodatnią” krew. Zamiast dzielić ludzi według grupy krwi na A, B, AB lub 0, lekarze określają, czy są nosicielami A-, A+, B-, B+, AB-, AB+, 0- lub 0+.

Specyfika każdego organizmu jest określona przez zestaw białek lub antygenów, które są częścią dowolnej tkanki. We krwi erytrocyty są powierzchniowymi kompleksami antygenowymi.

Jednym z nich jest czynnik Rh lub antygen Rh. W zależności od tego wszyscy ludzie dzielą się na nosicieli antygenu R + i antygenu R-. W odniesieniu do zgodności dawcy mówimy tylko o masie erytrocytów i przemytych erytrocytach.

W wersji klasycznej tylko krew z tym samym czynnikiem R i grupą jest uważana za w pełni zgodną. Ale ta zasada nie zawsze działa w praktyce. W niektórych sytuacjach, gdy potrzebna jest pilna transfuzja, nie ma czasu na ustalenie zgodności. Jedynym ratunkiem jest przetoczenie krwi pełnej lub krwinek czerwonych zgodnie z zasadą hipotetycznej zgodności.

Jego opcje są pokazane w tabeli:

dawca pacjent	Grupa I, 0 (I)	Grupa II, A (II)	Grupa III, B (III)	Grupa IV, AB (IV)
I grupa 0 (I)	zgodny	niekompatybilny	niekompatybilny	niekompatybilny
II grupa A (ii)	zgodny	zgodny	niekompatybilny	niekompatybilny
III grupa B (III)	zgodny	niekompatybilny	zgodny	niekompatybilny
IV grupa AB (iv)	zgodny	zgodny	zgodny	zgodny

Zgodnie z tabelą można wyciągnąć wnioski:

• Osoby z pierwszą grupą krwi są dawcami uniwersalnymi, ale mogą być tylko biorcami pierwszej grupy krwi.
• Osoby z czwartą grupą krwi są biorcami uniwersalnymi, chociaż mogą być dawcami tylko dla osób z czwartą grupą krwi.

Zgodność czynnika RH we krwi jest określana tylko dwoma opcjami, niezależnie od przynależności do grupy: osoby z ujemną krwią RH mogą być przetaczane tylko krwią RH ujemną. Osoby z krwią RH-dodatnią mogą otrzymywać zarówno dawców krwi RH-dodatnich, jak i RH-ujemnych.

Ocena przydatności krwi do transfuzji

Krew dawcy jest sprawdzana przed rozpoczęciem transfuzji przez tego samego lekarza, który będzie przeprowadzał transfuzję i czynności próbne.

Powinien sprawdzić produkt, zauważając:

• data ważności krwi;
• dostępność i poprawność certyfikacji wprowadzonego produktu.
• wygląd i stan płynu biologicznego.

Wizualnie krew do infuzji podzielona jest na 3 warstwy:

• górna warstwa to przeźroczysta żółta plazma;
• warstwa środkowa to szarawe białe krwinki i pasmo płytek krwi;
• niższy - czerwone erytrocyty.

Trójwarstwowa budowa jest typowa dla krwi pełnej przeznaczonej do transfuzji i jest wyraźnie widoczna w fiolkach szklanych.

Jeśli składniki krwi erytrocytów są przeznaczone do transfuzji, mogą mieć postać zawiesiny, kriokonserwowanej. Innym powszechnie używanym składnikiem jest plazma. Występuje w postaci płynnej i suchej, liofilizowanej.

Wskazania i przeciwwskazania do transfuzji

Istnieje wiele powodów, dla których może być potrzebna transfuzja krwi.

Oto tylko kilka z nich:

• Złożona operacja lub uraz, w którym doszło do dużej utraty krwi.
• Krwawienie z przewodu pokarmowego z powodu owrzodzenia lub innego stanu chorobowego.
• W przypadku białaczki lub choroby nerek, która powoduje anemię (niedobór zdrowych krwinek czerwonych).
• Po radioterapii lub chemioterapii.
• Choroba krwi lub poważne problemy z wątrobą.

Wskazania do transfuzji krwinek czerwonych:

• Ostry przełom sierpowaty (w zapobieganiu udarowi).
• Duża utrata krwi > 30% objętości krwi.
• Hemoglobina <7 g/dl.
• Objawowa niedokrwistość.

Wskazania do transfuzji produktów osocza:

• Zapobieganie czynnemu krwawieniu u pacjenta leczonego przeciwzakrzepowo przed zabiegiem.
• Aktywne krwawienie.
• Krwotoki wewnątrzczaszkowe
• Ostra rozsiana koagulopatia wewnątrznaczyniowa.
• Krwawienie mikronaczyniowe podczas masywnej infuzji.

Transfuzja płytek krwi może być wskazana w celu zapobiegania krwotokom u pacjentów z małopłytkowością.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do transfuzji krwi będzie ostra niewydolność serca, której towarzyszy obrzęk płuc i zawał mięśnia sercowego. Jeśli dana osoba doznała szoku traumatycznego, tracąc dużą masę krwi, to w tym przypadku krew musi zostać pilnie przetoczona, pomimo objawów choroby.

Względne przeciwwskazania obejmują:

• zaburzenia czynnościowe wątroby, nerek;
• konsekwencje uszkodzenia ścian naczyń krwionośnych w zakrzepicy i zakrzepicy;
• nadciśnienie III stopnia;
• złożone zaburzenia krążenia mózgowego;
• alergia krzyżowa;
• astma oskrzelowa;
• choroba serca, zapalenie mięśnia sercowego, septyczne zapalenie wsierdzia;
• prosówkowa, ostra gruźlica;
• krwotoczne zapalenie naczyń.

Zgodność krwi dawcy i biorcy

Podczas transfuzji krew musi być dokładnie dobrana. Jeśli osoba z grupy krwi A otrzyma krew od dawcy z grupy B, przeciwciała anty-B będą przylegać do antygenów B na czerwonych krwinkach dawcy, które dostają się do jej organizmu. To wywołuje reakcję, która może być śmiertelna. Dlatego dokładne dopasowanie ma kluczowe znaczenie.

Dopasowanie krzyżowe to procedura poprzedzająca transfuzję, mająca na celu ustalenie, czy oddana krew jest zgodna lub niekompatybilna z krwią biorcy.

Zgodność określa się, porównując różne układy grup krwi, z których najważniejszy to systemy ABO i Rh lub poprzez bezpośrednie badanie na obecność przeciwciał w próbkach tkanek dawcy, lub krew. Dopasowanie krzyżowe ujawnia niezgodności między dawcą a biorcą, które nie będą widoczne podczas typowania krwi.

Podstawowe dopasowanie krzyżowe obejmuje badanie surowicy pacjenta z komórkami dawcy w celu ustalenia, czy: czy pacjent ma przeciwciało, które może wywołać hemolityczną reakcję transfuzji lub zmniejszenie przeżywalności dawcy komórki.

Pobieranie próbek biologicznych i procedura transfuzji

Na początku transfuzji krwi wykonuje się test biologiczny na transfuzję krwi. Pomimo badań na grupy AB0 i R-factor, lekarze nie zawsze mogą być pewni pełnej zgodności krwi dawcy i pacjenta. Aby wykluczyć powikłania, na początku transfuzji wykonuje się kolejny test - biologiczny.

Co powinien zrobić lekarz przed pobraniem próbki

Przed transfuzją krwi lekarz wykonuje następujące czynności:

• Wskazuje na obecność wskazań do przetoczenia jednego ze składników krwi w dokumentacji pacjenta.
• Uzyskuje dobrowolną zgodę odbiorcy lub jego przedstawiciela na przeprowadzenie zabiegu terapeutycznego.
• Sprawdza wszystkie dane na etykiecie pojemnika z oddaną krwią, która po zakończeniu zabiegu trafia do dokumentacji medycznej.
• Rejestruje wyniki badania krwi pacjenta według systemu AB0 i współczynnika Rh.
• Sprawdza erytrocyty lub całkowitą krew w pojemniku według współczynnika R i systemu AB0 i zapisuje wyniki kontroli w dokumentacji medycznej.
• Rejestruje zarówno pozytywne, jak i negatywne wyniki testu biologicznego przeprowadzonego trzykrotnie w procesie transfuzji krwi.

Gdzie i jak pobierana jest próbka?

Transfuzje krwi, a także badania immunohematologiczne przeprowadzane są w szpitalu, poradniach specjalistycznych lub przychodniach. Aby to zrobić, potrzebujesz wyposażonego pokoju z naturalnym światłem o temperaturze co najmniej 16-25 ° С, a także urządzenia, instrumenty, materiały eksploatacyjne do analiz i terapii operacje.

Badanie biologiczne na przetoczenie krwi podczas przetaczania krwi przeprowadza w warunkach szpitalnych lekarz prowadzący lub lekarz dyżurny. W klinikach wykonywany jest w trybie stacjonarnym lub ambulatoryjnym zgodnie z zaleceniami chirurga, terapeuty lub hematologa.

Algorytm transfuzji

Pojemnik z masą biologiczną przechowuje się w lodówce przed rozpoczęciem zabiegu. Przed użyciem wyjmuje się i przechowuje w temperaturze pokojowej przez 30-35 minut. Do czasu transfuzji powinien osiągnąć + 37 ° C.

Przed rozpoczęciem transfuzji koniecznie wykonuje się próbkę biologiczną, podczas gdy lekarz wykonuje określoną sekwencję działań:

• 10 ml płynu do transfuzji krwi wstrzykuje się kroplówkę. Szybkość podawania wynosi od 40 do 60 kropli na minutę.
• Zamyka zacisk w systemie dożylnym.
• W ciągu 3 min. monitoruje stan pacjenta.

Podczas obserwacji sprawdzane są:

• puls;
• PIEKŁO;
• oddech;
• Temperatura ciała;
• ewentualne przebarwienie skóry;
• stan ogólny.

Cała sekwencja czynności wykonywana jest jeszcze 2 razy. W przerwach między próbkami biologicznymi nie przeprowadza się wprowadzania krwi.

Po wprowadzeniu krwi do badania biologicznego u niektórych pacjentów pojawiają się niepokojące sygnały: dreszcze, nudności, wymioty, uczucie gorąca, ucisk w klatce piersiowej. W przypadku stwierdzenia co najmniej jednego znaku wymagane jest natychmiastowe zakończenie całej procedury transfuzji.

Po przerwaniu operacji terapeutycznej krew jest pobierana od pacjenta i wysyłana do laboratorium, gdzie dokonuje się indywidualnego doboru masy erytrocytów.

Test biologiczny na transfuzję krwi przeprowadza się niezależnie od ilości wstrzykniętej krwi, szybkości jej wprowadzania. Procedurę przeprowadza się również w przypadku transfuzji w nagłych wypadkach. W przypadku podania pacjentowi kilku dawek krwi, przed każdą nową dawką należy wykonać badanie biologiczne.

Transfuzja krwi to powszechna procedura medyczna, w której oddaną krew podaje się przez wąską rurkę umieszczoną w żyle w ramieniu. Ludzie otrzymują transfuzję krwi z wielu powodów - operacji, urazów, chorób i zaburzeń krzepnięcia.

Krew ma kilka składników, w tym:

• Czerwone krwinki przenoszą tlen i pomagają usuwać odpady.
• Białe krwinki pomagają organizmowi zwalczać infekcje.
• Osocze to płynna część krwi.
• Płytki krwi pomagają krzepnąć krwi i zatrzymują krwawienie.

Transfuzja zapewnia potrzebną część krwi, a najczęściej przetaczane są czerwone krwinki. Często podaje się pełną krew zawierającą wszystkie części, ale transfuzje krwi pełnej nie są powszechne.

Do wprowadzenia masy erytrocytów w praktyce medycznej stosuje się inne sposoby: śródaortalne, śródkostne, dotętnicze. Pojemnik dawcy z niewielką ilością płynu biologicznego należy przechowywać przez 48 godzin po zabiegu.

Co robić, a czego nie robić po transfuzji?

Pacjent, który otrzymał dawkę krwi w szpitalu, powinien w ciągu 2 godzin. obserwuj odpoczynek w łóżku. W tym czasie obserwuje go lekarz prowadzący. Odbiorca mierzy co godzinę ciśnienie krwi, temperaturę ciała.

Obecność moczu jest monitorowana w postaci objętości godzinowej i rejestrowana jest zmiana jego koloru. Czerwonawy kolor w obecności przezroczystości wskazuje na zniszczenie erytrocytów i rozwój hemolizy. Następnego dnia pacjent przechodzi ogólną analizę moczu i krwi.

W przypadku transfuzji krwi w gabinecie pacjent po zakończeniu zabiegu musi pozostawać pod nadzorem lekarskim przez co najmniej 3 godziny. W przypadku stabilnego ciśnienia krwi i tętna, prawidłowej czynności układu moczowego i braku działań niepożądanych pacjent zostaje zwolniony z kliniki.

Po transfuzji krwi większość ludzi czuje się świetnie z łagodnymi skutkami ubocznymi. W rzadkich przypadkach pacjenci nie reagują dobrze na przetoczoną krew podczas zabiegu. W takich przypadkach proces zostaje przerwany i dana osoba otrzymuje pomoc medyczną. Dokładne badanie przed transfuzją to najlepszy sposób na uniknięcie złej reakcji.

Stan pacjenta po transfuzji

W ogromnej większości przypadków ludzie mogą wznowić normalne czynności po transfuzji krwi, w tym jedzenie, picie i przyjmowanie wszystkich istniejących leków.

Większość osób może wrócić do domu wkrótce po transfuzji, chyba że podstawowy stan chorobowy wymaga pobytu w szpitalu. Pacjenci powinni być świadomi objawów działania niepożądanego i w razie potrzeby zwrócić się o natychmiastową pomoc lekarską.

Ważne jest, aby świadczeniodawca wykonujący transfuzję przeprowadził badanie przesiewowe przed zabiegiem i ściśle monitorował pacjenta podczas procesu. Reakcje są bardziej prawdopodobne na początku transfuzji, chociaż czasami mogą wystąpić później. Ostre reakcje mogą zagrażać życiu, jeśli nie zostaną natychmiast leczone.

Ostre reakcje hemolityczne występują po wstrzyknięciu pacjentowi niezgodnych krwinek czerwonych. Częściej jest to spowodowane błędami w uzyskaniu lub znakowaniu próbek grupowych i próbek przeciwciał lub niemożnością wykonania niezbędnych kontroli przy łóżku pacjenta przed podaniem krwi.

Oznaki i objawy niezgodności erytrocytów:

• Ból w miejscu kaniulacji.
• Ból w klatce piersiowej, plecach lub brzuchu.
• Niedociśnienie / nadciśnienie.
• Częstoskurcz.
• Stan gorączkowy.
• Krwawienie
• Upadek.
• Hemoglobinuria.

W przypadku infuzji płytek krwi możliwe są powikłania w przypadku wstrzyknięcia zanieczyszczonej substancji.

Typowe objawy to:

• stan gorączkowy;
• częstoskurcz;
• upadek;
• ostre uszkodzenie płuc spowodowane transfuzją.

Powikłania transfuzji osocza zawierającego przeciwciała białych krwinek występują w ciągu 6 godzin po transfuzji i obejmują:

• bezproduktywny kaszel;
• niedociśnienie;
• ostra duszność;
• niedotlenienie.

Reakcje alergiczne zwykle pojawiają się na początku transfuzji, a objawy obejmują:

• niedociśnienie;
• skurcz oskrzeli;
• ból w klatce piersiowej, brzuchu;
• duszność;
• nudności wymioty;
• pokrzywka;
• zaczerwienienie skóry;
• zapalenie spojówek.

Mogą wystąpić poważne reakcje alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, w którym pacjent nie może normalnie oddychać i mogą rozpocząć się problemy z sercem. Reakcja transfuzji jest odpowiedzią układu odpornościowego na oddaną krew. Może nastąpić natychmiast lub znacznie później i może być łagodny lub ciężki. Opóźnienie reakcji po zabiegu może trwać 3-10 dni.

Powinieneś zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli pojawi się którykolwiek z następujących objawów:

• podwójne widzenie, ból głowy;
• zawroty głowy, uczucie zbliżającego się omdlenia;
• nudności, biegunka lub skurcze brzucha;
• fioletowe plamy na ciele w postaci kropek;
• zawroty głowy i osłabienie około 7 dni po zabiegu;
• spocona i chłodna skóra;
• niebieskie usta;
• zażółcenie skóry i białek oczu.

Leki pomogą poprawić stan:

• Leki przeciwhistaminowe mogą pomóc zmniejszyć swędzenie i obrzęk, jeśli masz łagodną reakcję alergiczną.
• W celu zapobiegania stanom zapalnym można zażywać sterydy.
• Leki na gorączkę pomogą poprawić stan.
• Diuretyki mogą pomóc w wypłukaniu nadmiaru płynów.

Zażywane leki należy wcześniej uzgodnić z lekarzem, który wykonał transfuzję krwi.

Transfuzja krwi pomaga przywrócić objętość krwi, aktywować protrombinę, zwiększyć przepływ krwi, pomóc organizmowi przeciwstawić się anoksemii oraz poprawić obronę i odporność na choroby. Aby procedura transfuzji krwi przebiegła bez powikłań i nie powodowała dalszych reakcji, lekarze przeprowadzają poważny test w postaci testów na czynnik Rh, AB0 i próbki biologiczne.

Film z transfuzji krwi

Prowadzi odbiór. Transfuzja krwi: