Rozwój tych powikłań jest podyktowany nie tylko wielkością dotkniętego obszaru, ale także różnymi kombinacjami przyczyn.
Powody te mogą obejmować:
- obecność zaburzeń elektrolitowych;
- wcześniejsze choroby mięśnia sercowego;
- miażdżyca tętnic wieńcowych.
Powikłania zawału mięśnia sercowego
Powikłania zawału mięśnia sercowego dzielą się na trzy duże grupy:
- elektryczne (zaburzenia przewodzenia i rytmu);
- hemodynamiczny;
- reaktywne i inne komplikacje.
Czas wystąpienia powikłań zawału mięśnia sercowego można podzielić na:
- wczesne powikłania (pojawiają się w pierwszych dniach lub nawet godzinach choroby);
- późne powikłania (pojawiają się po 15-20 dniach).
Powikłania ostrego zawału mięśnia sercowego
Powikłania ostrego okresu zawału mięśnia sercowego obejmują: ostrą niewydolność serca; zaburzenia przewodzenia i rytmu serca; wstrząs kardiogenny; pęknięcia serca (wewnętrzne i zewnętrzne); zespół dresslera po zawale; tętniak serca; zapalenie osierdzia zapalenie nadbrzusza; wczesna dusznica bolesna po zawale; zapalenie zakrzepowo-sercowe; powikłania zakrzepowo-zatorowe; zaburzenia dróg moczowych; powikłania przewodu pokarmowego (wrzody, nadżerki, niedowłady); zaburzenia psychiczne.
Powikłania po zawale mięśnia sercowego mogą tworzyć ogniskowa kardiosleroza pozawałowa.
Najczęściej dotyczy to lewej komory.
Wielkość pola bliznowatego zależy bezpośrednio od zasięgu dotkniętego obszaru zawału mięśnia sercowego.
Leczenie powikłań zawału mięśnia sercowego
Leczenie arytmii
Leczenie arytmii będzie znacznie skuteczniejsze przy stałym monitorowaniu pracy serca.
W przypadku uporczywej bradykardii wskazane jest stosowanie sztucznego rozrusznika serca.
Migotanie przedsionków (często odwracalne) wymaga wyznaczenia glikozydów nasercowych.
W przypadku nasilenia niewydolności serca stosuje się defibrylator elektryczny.
W innych szczególnych przypadkach w kroplówce wstrzykuje się izoproteriol, atropinę.
Poważne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego wymagają również zastosowania sztucznego rozrusznika.
Częstoskurcz komorowy wymaga natychmiastowego podania lidokainy i defibrylacji elektrycznej.
Migotanie komór wymaga również natychmiastowego użycia defibrylatora elektrycznego.
Nagłe zatrzymanie akcji serca wymaga zewnętrznego masażu serca i sztucznego oddychania.
Leczenie obrzęku płuc
Wraz z rozwojem obrzęku pacjent musi otrzymać wygodną pozycję półsiedzącą i prowadzić atropinę z morfiną.
Podaj tlen. 
Przydatne również:
- stosowanie opasek uciskowych żylnych;
- wprowadzenie diuretyków;
- wprowadzenie glikozydów.
Leczenie wstrząsu kardiogennego
W przypadku wstrząsu kardiogennego pomocne jest dożylne podanie następujących leków:
- strofantyna;
- izoproterenol;
- noradrepalina;
- glukagon;
- alfa-blokery;
- prednizon (duże dawki).
Ważne jest prowadzenie tlenoterapii i zwalczanie kwasicy metabolicznej.
Leczenie odbywa się pod kontrolą ciśnienia żylnego.
Ciśnienie krwi można zwiększyć, podając sól fizjologiczną roztworu chlorku sodu.
Zaproponowano zabiegi chirurgiczne wspomaganego tymczasowego krążenia.
Leczenie powikłań zakrzepowo-zatorowych
W takim przypadku wymagane jest bardziej aktywne leczenie antykoagulantami i obowiązkowa konsultacja z kardiochirurgiem, ponieważ w niektórych przypadkach może być wymagana interwencja chirurgiczna.
Zespół pozawałowy często wymusza czasowe zaprzestanie leczenia przeciwzakrzepowego i wyznaczenie leczenia przeciwzapalnego (prednizolon, kwas acetylosalicylowy, butadion).
Leczenie tętniaka serca
Przewlekły tętniak często staje się późnym powikłaniem zawału mięśnia sercowego w lewej komorze. Występuje dodatkowe, nadmierne obciążenie mięśnia lewej komory, co zmniejsza wydolność serca.
Historia wskazuje na wystąpienie dużego zawału mięśnia sercowego.
Rejestrowana jest pulsacja patologiczna:
- elektrokimograficzne;
- rentgenokymografia;
- radiograficznie.
EKG ujawnia uporczywy obraz, charakterystyczny dla podostrego lub ostrego zawału mięśnia sercowego.
Często występują:
- różne arytmie;
- różne objawy niedokrwienia serca.
W przypadku tętniaka serca możliwe jest pęknięcie worka tętniaka.
Skrzeplina ciemieniowa może stać się źródłem zatoru.
Leczenie ma na celu wyeliminowanie:
- niewydolność serca;
- dusznica bolesna.
Możliwe jest chirurgiczne wycięcie worka tętniaka.
Przyczyny i konsekwencje zawału mięśnia sercowego
Głównymi przyczynami zawału mięśnia sercowego są miażdżyca, która w takim czy innym stopniu objęła już całą planetę.
Ponadto należy pamiętać, że ryzyko zawału mięśnia sercowego wzrasta w obecności następujących czynników:
- mężczyzna;
- genetyczne predyspozycje;
- wysoki poziom cholesterolu we krwi;
- nadwaga;
- hipodynamia;
- palenie;
- wysokie ciśnienie krwi;
- cukrzyca.
Konsekwencje zawału mięśnia sercowego
Zawał mięśnia sercowego istotnie zmienia nastawienie do życia. Nieoczekiwanie atakuje osobę zza rogu i zmusza go do całkowitego przemyślenia całej swojej przeszłości, teraźniejszości i przyszłego życia.
Konsekwencje po zawale mięśnia sercowego są wystarczająco poważne dla każdego narządu twojego ciała.
Tak więc faza ostra prowadzi do zaburzeń przepływu krwi w sercu, dochodzi do głodu tlenu, aw rezultacie do martwicy mięśnia sercowego. Należy pamiętać, że proces ten jest nieodwracalny, pozostawiając (w najlepszym razie) jedynie bliznę.
W przypadku, gdy atak serca objął więcej niż połowę serca, możemy mówić o przejawach rozległego zawału serca.
Konsekwencje rozległego zawału mięśnia sercowego trudno nazwać po prostu poważnymi, konsekwencje te są katastrofalne dla całego organizmu, ponieważ bardzo często prowadzą do śmierci.
Jeśli zaatakowana została mniejsza część serca, możemy mówić o małym ogniskowym zawale serca.
Konsekwencje małoogniskowego zawału mięśnia sercowego są minimalne i znacznie mniej niebezpieczne, ponieważ mięsień sercowy jest dotknięty nie dogłębnie, ale tylko na niewielkim powierzchownym obszarze.
Konsekwencje zawału tylnej ściany mięśnia sercowego są również mniej groźne i zwykle znacznie mniej wyraźne niż w przypadku zmian bocznej lub przedniej ściany mięśnia sercowego. Przeniesiona zmiana pozostawia tętniaka zarejestrowanego w USG i EKG, blizny na całe życie, zaburzenia rytmu, niewydolność serca.
Nawracający zawał mięśnia sercowego zwykle rozwija się przez pewien czas (zwykle około dwóch miesięcy). Można powiedzieć, że pojawia się po wcześniej przebytym zawale serca, po całkowitym bliznowaceniu po zawale. 
Konsekwencje ponownego zawału mięśnia sercowego są poważniejsze niż w przypadku już przeniesionej choroby.
Wystąpienie jest możliwe:
- Przewlekła niewydolność serca;
- skłonność do arytmii;
- nietypowy przebieg choroby lub jej wariant astmatyczny.
Śmiertelny wynik z powtórnym zawałem mięśnia sercowego znacznie wzrasta.
Dbaj o siebie.
Bądź zdrów!
