Szczególnie niebezpieczne infekcje to, co ich dotyczy, lista

Choroby zakaźne są dla nich niebezpiecznektóre są przenoszone z osoby chorej na osobę zdrową, a w celu leczenia wymagana jest prawidłowa identyfikacja patogenu, w przeciwnym razie terapia nie będzie skuteczna. Ponadto istnieje grupa chorób, które są pod specjalną kontrolą, ponieważ ich infekcja niesie ze sobą zagrożenie epidemiologiczne.

Pojęcie szczególnie groźnych infekcji, które choroby początkowo zaliczono do tej grupy

Szczególnie niebezpieczne infekcje (w skrócie OI) to choroby, które są ciężkie, szybko się rozprzestrzeniają i Co więcej, nawet dostępność leczenia nie gwarantuje całkowitego wyzdrowienia pacjenta (pacjent częściej jest niepełnosprawny lub umiera). Ta grupa chorób ma charakter warunkowy i niesie ze sobą zagrożenie epidemiologiczne.

Początkowo grupa tych chorób według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z dnia 26 lipca 1969 r. obejmowała tylko 5 chorób:

• plaga. Patogen najczęściej atakuje układ limfatyczny i płucny, ale inne narządy mogą być również zainfekowane;
• cholera. Choroba zlokalizowana jest w jelicie;
• wąglik. Patogen wpływa na skórę, ale infekcja może również rozwijać się w płucach i jelitach;
• dur plamisty. Jest to grupa chorób zakaźnych, w których choroba wpływa na układ nerwowy i sercowo-naczyniowy;
• nawracająca gorączka. Patogen przedostaje się do układu krążenia i nerwowego.

Ale w 1970 roku nawracająca gorączka i tyfus zostały usunięte z listy OID. W rezultacie w 1981 roku na liście szczególnie niebezpiecznych infekcji znalazły się tylko 3 choroby. Ale stopniowo lista chorób była uzupełniana, a do 2021 r. Ogólnoświatowa Organizacja Zdrowia zawiera na tej liście ponad 100 chorób. Jednocześnie w każdym regionie listę OI można uzupełnić o choroby charakterystyczne dla tego regionu.

Grupy szczególnie niebezpiecznych infekcji

Ogólna grupa szczególnie niebezpiecznych infekcji jest warunkowo podzielona na 2 podgrupy:

Lista podgrup	Opis podgrupy
Pierwszy	Choroby, które są poważnie szkodliwe dla zdrowia i występują z określonymi objawami.
Drugi	Choroby, które są ciężkie i szybko się rozprzestrzeniają.

Poniżej przedstawiamy najczęstsze i najbardziej niebezpieczne choroby z tych grup wraz z krótkim opisem.

Choroby o nietypowym przebiegu choroby, które mogą wpływać na zdrowie

Wysoce niebezpieczne infekcje to choroby, które są trudne do zidentyfikowania na podstawie objawów, ponieważ mogą wystąpić z nietypowymi objawami. Do dokładnej diagnozy wymagane są testy laboratoryjne w celu zidentyfikowania patogenu.

Ospa

Uważa się, że ospa (ospa) została zwalczona, ale istnieje możliwość, że infekcja może być przechowywana w tajnych laboratoriach i stosowana jako biologiczna bronie. W związku z tym WHO nie wykluczyła choroby z listy OOI.

Przyczyną rozwoju choroby jest wirus, którego rodzaj zależy od rodzaju ospy. Najniebezpieczniejszym czynnikiem wywołującym chorobę jest „Variola major”. Wirus przenoszony jest poprzez unoszące się w powietrzu kropelki, poprzez artykuły gospodarstwa domowego (naczynia, pościel, zabawki itp.) itd.) poprzez wnikanie do organizmu przez skórę, a także przedostaje się do płodu (u kobiet w ciąży) poprzez łożysko.

Możesz podejrzewać infekcję na podstawie objawów:

• silne ogólne zatrucie organizmu (silne bóle głowy i mięśni, gwałtowny wzrost temperatury do 39-40 stopnie, wymioty i inne oznaki zatrucia organizmu toksynami, które patogen uwalnia w tym procesie aktywność życiowa);
• silny ból powstający w okolicy kości krzyżowej, a także w dolnej części pleców;
• specyficzne wysypki na skórze, głównie w dolnej części brzucha, na udach (część wewnętrzna) i błonach śluzowych.

Po dostaniu się wirusa do organizmu objawy mogą pojawić się po 8-15 dniach, w tym wysypki, które pojawiają się w ciągu dwóch dni (wtedy wysypka zaczyna się ropieć i wysychać). Okres dojrzewania wysypki jest najbardziej niebezpieczny w przypadku ospy. Pacjent jest zaraźliwy przez około 30-40 dni.

Ospa jest niebezpieczna z dużym prawdopodobieństwem śmierci (od 40 do 90%). W przypadku wyzdrowienia pacjent ma częściową lub całkowitą utratę wzroku, powstawanie głębokich blizn lub owrzodzeń na skórze i błonach śluzowych w miejscu wysypki. Chory nabywa dożywotnią odporność na chorobę.

Grypa

Lista AOI obejmuje grypę wywołaną przez nowy podtyp wirusa (ptasią grypę). Patogen jest przenoszony głównie przez wędrowne ptactwo wodne. Zakażenie człowieka występuje, gdy podczas pielęgnacji drobiu nie są przestrzegane zasady higieny, a także podczas jedzenia mięsa drobiowego, które zostało poddane niepełnej obróbce cieplnej.

Główne oznaki infekcji to:

• temperatura sięgająca 39 stopni w zemście. Jednocześnie trudno go obniżyć;
• ciężkie zapalenie błon śluzowych dróg oddechowych;
• klasyczne objawy grypy, któremu towarzyszy nieznośny ból głowy;
• rozwój zapalenia płuc o charakterze wirusowym.

Okres manifestacji objawów infekcji może wynosić od 1 do 7 dni. Jednocześnie ciężka niewydolność oddechowa może objawiać się już 6-8 dni, po wystąpieniu pierwszych objawów choroby (infekcja może również dotyczyć nerek, mózgu, wątroby).

Ptasia grypa jest zaliczana do grupy AOI, ponieważ prawdopodobieństwo zgonu wynosi około 60-80% (szczególnie w przypadkach, gdy choroba przeniknęła do płuc).

Paraliż dziecięcy

Lista AOI obejmuje rodzaj poliomyelitis wywołanego przez dzikiego wirusa polio. Patogen przedostaje się do organizmu głównie z brudnych rąk, przez brudną wodę lub żywność, a także może przedostać się z osoby zakażonej do osoby zdrowej poprzez unoszące się w powietrzu kropelki.

Główne objawy choroby to:

• temperatura wzrasta do 38 stopni;
• ból brzucha i niestrawność;
• tymczasowy (może stopniowo przekształcić się w trwały) paraliż mięśni. Co więcej, paraliż może dotyczyć nie tylko kończyn, możliwe jest naruszenie aktu połykania, mowa, ale najbardziej niebezpieczny jest paraliż mięśni przepony, w wyniku czego pacjent nie może sam oddychać;
• silny ból gardła i bóle głowy.

Objawy infekcji mogą pojawić się w ciągu 2-3 dni. Pierwsze oznaki paraliżu można zaobserwować dzień po wystąpieniu pierwszych objawów choroby. Również poliomyelitis może przebiegać bezobjawowo, podczas gdy pacjent wydziela infekcję i zaraża zdrowych ludzi.

Śmiertelność z powodu polio wynosi około 20-30%. Choroba jest bardziej niebezpieczna przy całkowitym porażeniu kończyn lub kończyn, które często pozostają przez całe życie, a także mogą powodować rozwój zapalenia opon mózgowych (zapalenie wyściółki mózgu).

Zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej (SARS)

SARS (SARS lub koronawirus) to choroba wirusowa wywołana przez: SARS-CoV jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki, a także przez przedmioty i produkty, z którymi miały kontakt infekcja.

Możesz podejrzewać infekcję na podstawie objawów:

• wzrost temperatury do 38 stopni i więcej;
• nieznośny ból głowy, którego nie można wyeliminować za pomocą leków;
• bezproduktywny ciężki kaszel i duszenie;
• silny ból mięśni.

Pierwsze oznaki infekcji pojawiają się w ciągu 2-10 dni po infekcji. Po pojawieniu się pierwszych objawów choroba postępuje przez okres 10-20 dni. Co więcej, nawet po ustąpieniu objawów choroby osoba może być zaraźliwa jeszcze przez około 30 dni.

Choroba jest niebezpieczna z wysoką śmiertelnością (około 20-50%), a także z tym, że po wyzdrowieniu pacjent ma naruszenie czynności układu sercowo-naczyniowego, zaburzenia pamięci, ponadto zaostrzają się choroby przewlekłe, które można stłumić twardy.

Ważny. Choroba jest największym zagrożeniem dla pacjentów powyżej 50 roku życia.

Choroby wpływające na zdrowie i szybko się rozprzestrzeniające

Szczególnie groźnymi infekcjami są choroby o szybkiej fazie rozprzestrzeniania się, dotykające jednocześnie nie tylko miasta, ale także całe regiony, a czasem i kraje. Dlatego ważne jest, aby mieć czas na zidentyfikowanie choroby w odpowiednim czasie, zanim przerodzi się ona w epidemię.

Cholera

Przyczyną rozwoju choroby jest wnikanie do jelita bakterii „Vibrio cholerae”. Wnikanie patogenu do organizmu następuje głównie przez zakażone wody, rzadziej do zakażenia dochodzi przez artykuły gospodarstwa domowego, brudne ręce i żywność.

W przypadku zarażenia cholerą objawy są częstsze:

• obniżenie temperatury;
• obfite wymioty i biegunka, które prowadzą do szybkiego odwodnienia;
• ciężka suchość błon śluzowych;
• tonące oczy.

Pierwsze objawy cholery mogą pojawić się zarówno 5 godzin po zakażeniu, jak i 5 dni później. Po tym, jak infekcja zacznie wnikać do organizmu, pacjent może umrzeć w ciągu 2 dni, ponieważ choroba rozwija się szybko.

Cholera jest niebezpieczna ze względu na szybki rozwój odwodnienia, w wyniku którego pogarsza się czynność serca, nerek i wątroby. W przypadku braku terapii pacjent może umrzeć w ciągu 24 godzin.

Dżuma płucna

Czynnikiem sprawczym dżumy jest bakteria „Yersinia pestis”. Choroba wyróżnia się różnymi postaciami, ale na liście OOI znajduje się tylko postać płucna choroby, ponieważ rozprzestrzenianie się tego typu choroby następuje z prędkością błyskawicy. Zakażenie dżumą płucną następuje przez unoszące się w powietrzu kropelki, a zakażenie może być również przenoszone przez przedmioty gospodarstwa domowego.

Możesz podejrzewać infekcję na podstawie objawów:

• silne bóle głowy i bóle stawów;
• zaczerwienienie i obrzęk twarzy;
• temperatura wzrasta do 41 stopni;
• oddychanie jest bardzo trudne;
• język pokryty jest białą powłoką;
• podczas kaszlu krew jest obecna w plwocinie.

Okres inkubacji dżumy może trwać od 3 do 10 dni. Ponadto choroba rozwija się szybko, a przy braku leczenia śmierć może nastąpić w ciągu 3 dni od wystąpienia objawów.

Dżuma w postaci płucnej jest niebezpieczna, ponieważ trudno ją zidentyfikować bez testów, ponieważ nie ma zmian w płucach ani świszczącego oddechu. A prawdopodobieństwo wystąpienia zgonu w przypadku braku terapii wynosi 100%.

Żółta febra

Choroba rozwija się po wniknięciu do organizmu wirusa przenoszonego przez komary, a źródłem choroby są małpy i gryzonie (rzadziej osoba zarażona). Niebezpieczeństwo choroby polega na trudności w zniszczeniu nosiciela infekcji. Choroba jest powszechna w Afryce i Ameryce Południowej.

Główne oznaki infekcji to:

• gwałtowna zmiana w składzie krwi;
• podgrzać do 40 stopni;
• wyraźny obrzęk warg i powiek;
• wątroba i śledziona znacznie się powiększają;
• wymioty z krwią w wymiocinach;
• ciężkie zaburzenia czynności nerek (objawiające się obrzękiem i zmniejszeniem ilości moczu) i wątroby (objawiające się zażółceniem skóry, a także białkiem w oczach).

Po pojawieniu się pierwszych objawów choroby (okres inkubacji może trwać około 6 dni) pacjent może umrzeć w ciągu 4 dni. Żółta gorączka jest niebezpieczna ze względu na rozwój zgorzeli tkanki mięśniowej i kończyn oraz prawdopodobieństwo zgonu w 50% przypadków infekcji.

Gorączka krwotoczna

Do tej grupy chorób należą: Lassa, Ebola, Marburg, a także gorączka Zachodniego Nilu. Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus. Źródła i drogi przenoszenia infekcji zależą od rodzaju choroby.

Główne oznaki infekcji to:

• ciepło;
• bóle głowy i mięśni;
• ciężkie objawy zatrucia, które wpływają na działanie wszystkich ważnych narządów;
• pojawienie się krwotocznej wysypki lub krwotoku podskórnego;
• skóra jest zaczerwieniona z powodu przypływu krwi.

Okres inkubacji i czas trwania choroby zależą od jej rodzaju. Niebezpieczeństwo infekcji to rozwój niewydolności sercowo-naczyniowej, która jest śmiertelna.

Gorączka Denga

Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus przenoszony przez komary od zarażonych małp, ludzi lub nietoperzy. W Europie choroba rozwija się niezwykle rzadko.

Zakażenie gorączką denga można podejrzewać po objawach:

• zmiana chodu;
• temperatura wzrasta do 40 stopni;
• gorączka z silnymi bólami stawów, mięśni i głowy;
• wzrost wielkości węzłów chłonnych;
• obecność objawów ciężkiego zatrucia organizmu toksynami.

W przypadku leczenia powrót do zdrowia następuje po 1 tygodniu, a przy braku terapii choroba przechodzi w krwotok forma, w wyniku której rozwija się krwawienie wewnętrzne, po którym następuje gwałtowny spadek ciśnienia, co prowadzi do śmierci Wynik. Prawdopodobieństwo zgonu wynosi 50%.

Gorączka doliny Rift

Gorączkę doliny Rift wywołuje wirus rozprzestrzeniany przez komary i muchy wysysające krew. Źródłem choroby mogą być zakażone zwierzęta, ludzie i mleko zarażonych zwierząt gospodarskich.

Oznaki infekcji mogą wyglądać następująco:

• gorączka;
• utrata smaku i brak apetytu. Niewyraźne widzenie lub zaburzenia pamięci. Objawy zależą od tego, który narząd jest dotknięty wirusem;
• zaczerwienienie oczu;
• silne mięśnie i bóle głowy.

Pierwsze objawy infekcji mogą pojawić się 2-6 dni po wniknięciu infekcji do organizmu. Choroba jest groźna, przebiega bezobjawowo, w wyniku braku terapii 50% pacjentów doświadcza utraty wzroku, bez późniejszy powrót do zdrowia, a także martwica wątroby, w wyniku której pacjent może umrzeć 7-10 dni później infekcja.

Zakażenie meningokokami

Czynnikiem sprawczym choroby jest meningokok, który jest przenoszony z chorego na zdrową, aerozolową drogę (rzadziej przez artykuły gospodarstwa domowego). Co więcej, choroba jest powszechna w Afryce Środkowej.

Oznaki infekcji:

• ciężkie zatrucie;
• upośledzenie lub utrata słuchu;
• pojawienie się wysypki w kolorze fioletowym;
• zaburzenie układu nerwowego i sercowo-naczyniowego;
• uszkodzenie tkanek miękkich mózgu. Przejawia się to w odmowie pracy ważnych narządów.

Okres inkubacji infekcji meningokokowej wynosi 1-10 dni. W takim przypadku osoba zarażona może być źródłem infekcji nawet przez 6 tygodni. Prawdopodobieństwo zgonu wynosi 50%.

wąglik

Choroba należy do tej podgrupy tylko w Rosji. Czynnikiem sprawczym choroby jest bakteria przenoszona z zakażonego zwierzęcia. Infekcja wnika do organizmu człowieka przez słabo przetworzone mięso lub ślinę zwierzęcą.

Objawy infekcji są następujące:

• gorączka;
• ciężkie zatrucie;
• pojawienie się owrzodzeń skóry;
• obrzęk węzłów chłonnych.

Pierwsze oznaki choroby mogą pojawić się po 6 godzinach lub 8 dniach. W ciężkich przypadkach choroby człowiek może umrzeć 2-3 dni po zakażeniu. Prawdopodobieństwo śmiertelnego wyniku, nawet przy terapii, wynosi 20-90% (w zależności od ciężkości choroby).

Tularemia

Choroba należy do tej podgrupy tylko w Rosji. Źródłem infekcji bakteryjnej są szczury, zające, myszy. Sposoby przenoszenia infekcji to przedostanie się patogenu do krwiobiegu, w kontakcie z zakażonym zwierzęciem, użycie słabo przetworzonego mięsa lub wody, jeśli było w nim zakażone zwierzę. A także komary, gzy, kleszcze mogą przenosić chorobę.

Oznaki infekcji:

• ciężka dysfunkcja jelit;
• powiększone węzły chłonne;
• pojawienie się rodzaju wysypki.

Okres inkubacji po zakażeniu może trwać od 3 do 20 dni. Ponadto w przypadku braku terapii rozwija się gorączka, która może trwać do 1 miesiąca. Choroba niebezpiecznie szybko rozprzestrzenia się wśród ludności, rozwijają się powikłania w sercu, upośledzenie funkcji mózgu i zgorzel kończyn. Prawdopodobieństwo zgonu wynosi około 10%.

Ważny. Osoby z tularemią nie rozprzestrzeniają infekcji.

Klasyfikacja ROI

Choroby niebezpieczne znajdują się pod międzynarodową kontrolą, gdyż ze względu na migrację ludności i wyjazdy za granicę istnieje duże prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się choroby poza granice kraju. W związku z tym, gdy infekcja zostanie wykryta z wymienionej listy OOI, kraj jest tymczasowo odizolowany od wjazdu i wyjazdu ludzi.

Dla wygody monitorowania sytuacji epidemiologicznej wymienione „specjalne” choroby podzielono na następujące grupy:

Lista grup	Charakterystyka grup	Listy chorób
Choroby konwencjonalne (kwarantannowe)	Choroby są pod międzynarodową kontrolą. Jeśli w kraju zostanie wykryta choroba z tej listy, wymagane jest powiadomienie WHO. Co więcej, wspólnym wysiłkiem wszystkich krajów prowadzone są wspólne działania w celu uniknięcia rozwoju epidemii na całym świecie.	dżuma płucna; cholera; żółta febra. Pomimo faktu, że prawdopodobieństwo zachorowania na ospę jest wykluczone, choroba jest również uwzględniona na tej liście.
Choroby wymagające międzynarodowej kontroli, podczas gdy wspólne działania nie są prowadzone	Choroby z tej listy również znajdują się pod międzynarodową kontrolą, ale jednocześnie, jeśli zostaną wykryte, wystarczy podjąć działania antyepidemiologiczne tylko w „zainfekowanym” kraju.	infekcje bakteryjne: tyfus, tężec, zatrucie jadem kiełbasianym; choroby wirusowe: wścieklizna, HIV, grypa; malaria.
Choroby pod kontrolą regionalną, które nie wymagają nadzoru międzynarodowego	W przypadku zidentyfikowania AOI z tej grupy nie ma potrzeby powiadamiania WHO. Odpowiedzialność za likwidację zagrożenia epidemiologicznego spoczywa na władzach regionalnych.	bruceloza; wrzód syberyjski; AIDS; botulizm; tularemia.

Ta klasyfikacja AOI pozwala uniknąć rozwoju sytuacji epidemiologicznej na całym świecie, a jednocześnie nie dopuszcza się rozwoju „przeciążenia” i paniki WHO wśród populacji.

Infekcje kwarantanny

Szczególnie groźnymi infekcjami są choroby, które dalej dzielą się na specjalny podgatunek - kwarantannę. Po zidentyfikowaniu OOI z tej grupy wprowadzana jest kwarantanna. Może dotyczyć zarówno całego kraju (pełna kwarantanna, po wykryciu chorób z konwencjonalnego wykazu chorób), jak i osady (częściowa kwarantanna).

Ponadto tylko niektóre zakłady, w których odnotowano przypadek zakażenia, mogą zostać poddane kwarantannie. Zakres środków kwarantanny zależy od rodzaju zidentyfikowanej choroby. Na przykład, jeśli zostanie zidentyfikowany pacjent z odrą, wystarczy zamknąć placówkę, którą odwiedził chory.

Metody diagnozowania AOI

Ze względu na dużą listę szczególnie groźnych infekcji metody diagnostyczne zależą od rodzaju podejrzenia infekcji.

Aby to potwierdzić lub wykluczyć, pacjentowi można przypisać procedury diagnostyczne z poniższej listy:

Rodzaj diagnostyki	Lista procedur
Klasyczny. Pozwala postawić diagnozę z dokładnością do 100%.	badanie patogenu pod mikroskopem; PCR. Metoda polega na molekularnym wykrywaniu infekcji; RZS. Dzięki tej metodzie bakterie i inne infekcje sklejają się i wytrącają; RAFA. Zabieg polega na podświetleniu infekcji światłem ultrafioletowym; przeprowadzanie testów z wykorzystaniem bakteriofagów, które obliczają infekcję i ją niszczą; wprowadzenie krwi od chorego zwierzęcia z osłabionym układem odpornościowym, w celu ustalenia dalszego rozwoju choroby.
Przyśpieszony. Stosuje się go, gdy konieczne jest potwierdzenie choroby w krótkim czasie.	wykrywanie obecności infekcji w organizmie metodą laboratoryjną; wykrywanie antygenów patogenów w organizmie; ROIGA. Za pomocą erytrocytów z antygenami wykrywa się obecność infekcji we krwi; RCA. Za pomocą specjalnych przeciwciał bakterie są sklejane i wytrącane; ELISA. Immunologiczna metoda wykrywania infekcji.

Ponadto zlecane są standardowe badania oddawania krwi, moczu i kału.

Profilaktyka

Szczególnie groźnymi infekcjami są choroby, które niosą ze sobą ryzyko rozwoju epidemii nie tylko w małej osadzie, ale mogą dotknąć również cały kraj.

W związku z tym WHO przewidziało szereg środków zapobiegawczych:

• szczepionka. Od urodzenia szczepią ludzi przed najgroźniejszymi i najczęstszymi chorobami. Ale niektóre rodzaje szczepionek są stosowane bezpośrednio przed koniecznością odwiedzenia krajów niebezpiecznych z powodu zarażenia się chorobą z listy OOI;
• prowadzenie ewidencji spraw. Po wykryciu choroby z listy OOI przeprowadzana jest codzienna kontrola liczby: zarażonych, wyleczonych i martwych. Jeśli liczba zachorowań stale rośnie, władze wprowadzają restrykcje, aby zapobiec dalszemu wzrostowi liczby pacjentów;
• izolacja pacjentów. Wszyscy pacjenci z AOI (zwłaszcza jeśli ich liczba jest nadal minimalna) są natychmiast izolowani od osób zdrowych, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się infekcji;
• dezynfekcja. Dezynfekują nie tylko pomieszczenia, ale także osoby (np. lekarze), które miały kontakt z pacjentami.

Kompleksowe stosowanie metod profilaktycznych może zmniejszyć ryzyko epidemii.

Niebezpieczne choroby są specjalnie przydzielane do specjalnej grupy, ponieważ w przypadku ich zarażenia infekcja szybko się rozprzestrzenia i jest niebezpieczna z dużym prawdopodobieństwem śmierci. Jeżeli w miejscowości, mieście lub kraju znajdzie się choć jedna osoba, która zachorowała na chorobę z listy POI, władze muszą wprowadzić specjalne środki epidemiologiczne.

Autor: Kotlaczkova Swietłana

Film o szczególnie niebezpiecznych infekcjach

Kwarantanna i szczególnie niebezpieczne infekcje: